kulleteyn1

okunması gereken kitabı getirmişti.
- Oğlum, bu "îzhar". Daha "Avâmiri bitirmemiştin sen.
- Hocam, "Avâmil"den çok az kalmıştı. Onu da kendi kendime
bitirdim. Hepsini biliyorum. İsterseniz "imtihan" edin.
- Haydi getir de bir bakim.
Hemen gidip Avâmil'i getirdi. Açıp, önceki döneme bırakılan yeri
gösterdi. Hoca, oradan okumasını, çevirmesini (Kürtçeye. Çünkü hoca
Türkçe bilmiyordu.) söyledi. O da okuyup çevirdi. Çok beğenen
hocadan aferin aldı.
- Şimdi İzhar'a geçmeyi hakkettin!
Ve o da dersini alıp çekildi.
Yeni dönemin ilk dersi bitmişti. Hoca kalkınca herkes de kalktı.
Yine çıt yok, büyük bir saygı. Vt büyük hoca çıkü.
* * *
Caminin içinde büyük bir gürültü. Tartışmalı "müzâkere", alınan
derslerin karşılıklı gözden geçirihnesi, bilmeyenlerin bilenlere sormaları,
yüksek seslerle "tekrâr"lar, sözcüklerin nereden nasıl geldiğinin
öğrenilmesine yarıyan "i'Iâr'lar, sözdizimlerinin türlü yönlerinin
öğrenilmesine yârıyan "terkib"ler, "şeriat (fıkıh) mes'eleleri",
Arapçadaki söz ustalıklarını, anlam derinliklerini, bunlara ilişkin
"bedii san'aflan içine alan "alâka"lar, "fesahat"lar, "belâgat"lar, daha
yüksek basamakta okutulan "mantık" konuları, "tasavvurât",
"tasdikât", kimi zaman "akâid" adı da verilen ve "Tanribilim" demek
olan "kelâm" konuları, "tefsir" ve "hadis" konuları ve daha başka
konular birbirine karışmıştı camide. Her sabah olurdu bu. Bir - iki saat
sürerdi. Vazgeçilmez, aksatılmaz bir gelenekti. Biraz sonra başlıyacak
olan "metin ezberi" ve yatsı namazından sonra başhyan "mütâlâa"
gibi...
"Müzâkere" bitti. Kitabını alan, metin ezberi için dışarıya.. Metin
ezberleri, yazın camiinin çevresinde, başka uygun yerlerde, açık havada
ve ayakta, iki nokta arasında gidip gelerek olurdu. Kışın da kapalı
yerlerde, özellikle ahırlarda.. Artık soğuklar kendini epeyce belli ettiği
__a 41-1 —