kulleteyn1

Zahir - Sen yaptın! - MüStetİT - Yapan sen! - Mef Uİ.. Hayır olmuyor
bir türlü. Osuruğun değilse de konunun etkisi sürüyor. Sen, sen,
sen!!! - Basra'lı âlim.. - Sen ossurdun! - Kufe'li âlim, direklenmiş
nur.. - Yapan sensin işte! - Vallahi'l-Azîm ben değilim!!! - Onu yapan
kimse; osurmamışda "mütâlaa"nm içine etmişti sanki!
Osuruklu düşlerle dolu bir gece. Uyanış. Kulleteyn. Abdest.
Namaz. Râtib. Metin ezberi. Gün ilerlemişti epeyce.
Recep gelmişti. Coşkulu gözüküyordu:
- Celâl hoca belâsını buldu.
- Ne dirsin, ne oldu
- "Hâlo Şivân6"lardan Husso'nun ineğiyle yakalanmış. Sonra da
kendisiyle..
-!!
Anlattı Recep: HâfizCelâl, köyden biraz uzakta Otliyan ineği tutmuş,
uygun bir yere götürmüş. Bir yarın alUna. Kimsenin kolayca
bir yer. Oh ne güzel. Bir de söğüt ağacı. Bir ip aramış
ineği bağlamak için. Bulamayınca, şalvarının uçkurunu çıkarıp onunla
bağlamış söğüde. İneği yara yanaştırmış. Güzel. Yanaşmaya çalışmış.
Ama olmuyor, inek yüksek geliyor. Taş-maş getirip ayağının altına
koymuş. Bu kez olmuş gibi olmuş, ama yine de tam değil. İşte yarın
eteğinde uygun bir yükseklik. Hem de merdiven gibi. Kim yapmışsa
Allah razı olsun! Çok uygunmuş. Biraz da kendisi yontarak, kazıyarak
kendine göre uygunlaştırmış. Şimdi iyice tamam. Ve başlamış ineğe
gönlünce yanaşmaya. Hem de ne yanaşma. İnek te tam "inek"! Mübarek
hayvan, boynunu uzatmış ileriye. Arkasını da hafıza vermiş. "Tes¬
limiyet" buna derler. İşin kıvamını bozmamak için kıpırdamamış bile.
Ve keyfine sınır olmayan Hâfiz Celal başlamış "şey" etmeye. Bir gidip
gelmiş. Herşey yolunda giderken, aman o da ne: Tepesinde biri.
Nereden çıktın sen be Allah'ın belâsı! Yarın üstünde. Kendi deyimiyle
"kıllı Kürt"! Ne fena, ne korkunç şey! Ne yapsın şimdi Toparlanmaya
Uçkurunu inekten alıp şalvarına geçirmeye davranmış. Ne
var ki daha toparlanamadan "kıllı Kürd"ü karşısında bulmuş: Kulleteynin
ayrılmaz "taharetçi"lerinden Husso. Dikilmiş duruyor. Son derece
53