kulleteyn1

uğraşılsın diye kolundan-bacağından tutuyorlardı.
sonuçsuz kaldı. Diken miken yok.
- Belki de diken batmamıştır!
Tüm çabalar
Sırılsıklam ter içinde ayağa kalktı. Denemek için ayağını bastı.
Basar basmaz da acısını duydu dikenin. Diken olduğu belliydi ve
ilerliyordu. Daha da derinlere gömülüyordu. Ama gel de, oraya
birikmiş olanları inandır:
- Diken miken yok, sene öyle gelir. İğnenin açtığı yara ağrir.
- Yar, vallaha diken var, inanmirsiz!
Çekilip ^tti herkes. O da uğraşmaktan vazgeçti. Ne var ki acı
birken iki olmuştu. Açılan yara da acıyordu bu kez. Ağrıyı, acıyı
unutmak için derslerine döndü. Gönüldü kitaba.
79