kulleteyn1

- Şunları da kendime aldım.
- Dur hele, nişanlına, kurt kızmabİTŞey almadın mı ula!
- Alacaktım, ama baktım ki param kalmıyor vazgeçtim. Gönlün
alırsın sen. Ben de söylerim.
- Ey neydim (ne yapayım), olur!
- Bir-iki de kitap aldım ana.
- Ey, çok ey de kitap alacak halımız (hâlimiz, durumumuz) mı
vardı oğul!
- "Yüzüm ayağının altına" (utanılacak konularda böyle denirdi)
kitapları torununa aldım! Ohusun âlim olsun diye.
- Dur hele ula (ulan) hangi torunuma! Ne torunu
- Kürt kızı Hâtın'dan olacak oğlana.
- Tevbe estağfirullahü! Ula oğul sen ne dirstn Kürt kızıyla dahi
evlenmedin bile. Evleneceksin kızın çocuğu olacak mı olmayacak m
belli değil. Olursa yaşıyacak mı (yaşar ya inşallah) o da belli değil
Kız mı olacak oğlan mı olacak, o da belli değil. Ohuyacak mı...
- Sus ana, ben bilirim ohuyacak! Hemi de (hem de) çok âlin
olacak. Ben rüyamda gördüm, çok büyük âlim olacak. Kalkani
Hoca'dan, Kavuklu Mehmet Efendi'dcnbile âlim olacak torunun.
- Eh inşallah, İnşallah. Allah gönlüne göre versin. Vah, vai
yavrum, vah savak (salak) oğlum benim. Olur inşallah, Allah neler
değil. Benim yaşım geçti ya, siz de o zamanları görü:
(kurtulursunuz) inşallah!
- Kitaplar hazır olsun dedim. Alamaz, edemezik de SOnra..!
Altüst edici bir duyguya gömülmüştü ana. Zaten de "gözü SUlu'
olduğu için iyice ağlamaya başlamıştı.
Neye ağlıyordu acaba Türlü çaresizliklerle İÇİçe olan Çİlel
yaşamlarına mı, oğlunu kürt kızıyla nasıl evlendireceğini bik
bilemeyişine mi, oğlunun kurduğu düşlerindeki "savak"hğına mil
Yoksa bir an düşü gerçekleşmiş görüp sevindiğinden mi
Bir eliyle burnunda sümüğüne kansan göz yaşlarını silerken, bil
eliyle de kitaptan açıp bakıyordu. Eski yazılı olduğu İçil
okuyabiliyordu da biraz: Kırk Sual, Kara Dâvud, Siretu'n-Nebi ve bil
de Arapça "sarf kitabı.