kulleteyn1

- Olsun yine al, ye!
- Doydum, çok doydum!
- Kız ne iyi ettin de getirdin!
Safo, anasının çok sevineceğini biliyormuş demek ki.
- Ben burada çok kaldım, okuyup ezberleyeceğim çok ders var.
- Biraz ayran iç te öyle git! Haydi kız, koş da getir!
Safo, koşup getirdi ayranı. Yayık ayranıydı. Türko alıp içti. Ve
hemen çıkmaya yöneldi. Safo uğurladı. Dışarıya birlikte çıktılar. Sık
sık gelmesini söyleyen Safo'ya, tüm gövdesini saran bir sevgiyle baktı
ve yürüdü. 15-20 adım ötedeki köşeden saptı. İvedi ivedi gidiyordu ki
bir acı duydu.
-Ahh!
Diken batmıştı ayağına. Belli ki büyük bir dikendi. Eksik olmazdı
oralardan. Bi an, çıkanliTiası için dönmeyi düşündü. Safo'nun anası
çıkarabilirdi. Sonra vazgeçti dönmekten. Topallayarak yürüdü. Arada
bir bastığında diken daha da batıyor; dayanılmaz acı veriyordu. Camiye
vardı, Seydo'yu gördü. Ayağına diken battığını söyledi, iğne istedi.
Seydo'nun ceketinin yakasında iğne vardı. Aldı, geçti bir yana oturdu.
Tabanı yukarı gelecek bir biçimde ayağını büküp katladı. Eğildi
üzerine. Yerini ve dikenin kendini görebilmek için tabanına tükürük
sürdü. Yeri belli olmuştu, ama kendi gözükmüyordu. Yerini iğnenin
ucuyla o yana bu yana genişletmeye başladı. Epeyce genişletti. Bir
daha tükürükledi; baktı, yine görünürde bir şey yok. Yerini
genişletmeyi sürdürdü. Bir yandan da derine doğru oyuyordu. Ucu
gözüksün ve yakalanıp çıkarabilsin diye dişini sıkarak oydukça oydu.
Kanatntıştı, kocaman da bir yara açılmıştı tabanında. Terlemişti. Ama
çabalar boşuna. Seydo ilgilenip geldi:
- Dur kurban, sen bene (bana) ver hele!
İğneyi verdi, ayağını uzattı. Ve Seydo girişti i^. İğnenin ucuyla
biraz uğraştı. Sonra tabanı sıktı. Olanca gücüyle sıktı ki, diken çıksın.
Ama diken yerine kan çıktı. Berbat bir ameliyat. İki faki daha
gelmişti. Cami cemaatinden de gelenler olmuştu. Dikilmişlerdi
tepesine. Seydo başaramayınca işi bir başkasına verdi. Uğraş babam
uğraş. Diken bir türlü çıkmak bilmiyordu. Ayağını çekmesin ve rahat
78