Morze Bałtyckie - o tym warto wiedzieć

jak makrozoobentosu. Wielkość biomasy meiobentosu jest jednak zdecydowanie bardziej
stabilna niż makrozoobentosu i w północnej części Bałtyku sięga około 0, 5 g suchej masy
na m 2 , a w południowej około 1, 5 g na m 2 . Mimo że, oprócz Zatoki Botnickiej,
biomasa meiobentosu jest zwykle znacznie niższa niż makrozoobentosu, to dzięki jego
bardzo dużej liczebności, odgrywa on bardzo ważną rolę w przepływie energii i obiegu
materii w ekosystemie. Ponadto niektóre gatunki nicieni zasiedlają te środowiska, gdzie
ze względu na bardzo niską zawartość tlenu, nie może już żyć makrozoobentos.
3.6 Ryby
W Bałtyku żyje niewiele gatunków ryb. Zanotowane 26 gatunków ryb typowo morskich
w południowej jego części w porównaniu ze 120 w sąsiadującym Morzu Północnym
to liczba mało imponująca. Jeszcze mniej jest gatunków mających bezpośrednie znaczenie
użytkowe. Należą do nich pelagiczne: śledź (Clupea harengus) i szprot (Sprattus
sprattus); przydenne: dorsz (Gadus morrhua) i płastugi – głównie stornia (Platichthys
flesus); wędrowne: łosoś (Salmo salar), troć (S.trutta) i węgorz (Anguilla anguilla). Spośród
płastug poławia się także, choć w znacznie mniejszych ilościach, gładzicę (Platessa
platessa), skarpia (Scophthalmus maximus) oraz bardzo rzadko zimnicę (Limanda limanda)
i niegładzicę (Hippoglossoides platessoides). Lokalnie niewielkie znaczenie użytkowe
mają: belona (Belone belone), węgorzyca (Zoarces viviparus), motela (Enchelyopus cimbrius),
ostropłetwiec (Pholis gunnellus), sieja (Coregonus lavaretus), sielawa (C. albula)
i stynka (Osmerus eperlanus). W połowach, rzadko i niezbyt licznie, znaleźć można ryby
napływające z Morza Północnego: sardelę (Engraulis encrasicolus), ostroboka (Trachurus
trachurus), witlinka (Odontogadus merlangus), a nawet, choć sporadycznie, pływającą
w ławicach makrelę (Scomber scombrus).
Ryby nieużytkowe bytują głownie w strefie przybrzeżnej, aczkolwiek zasiedlają miejsca
o różnych głębokościach. Należą do nich głowaczowate: kur rogacz (Myxocephalus
quadricornis), kur diabeł (M. scorpio) i kur głowacz (Taurulus bubalis); dobijakowate:
tobiasz (Ammodytes tobianus) i dobijak (Hyperoplus lanceolatus); kilka gatunków babek:
mała (Pomatoschistus minutus), piaskowa (P. microps) i babka czarna (Gobius niger);
ciernikowate: ciernik (Gasterosteus aculeatus), cierniczek (Pungitius pungitius) i pocierniec
(Spinachia spinachia) a z innych: tasza (Cyclopterus lumpus), dennik (Liparis
liparis), taśmiak (Lumpenus lampretaeformis), wężynka (Nerophis ophidion) i iglicznia
(Syngnathus typhle).
Specyficznym zjawiskiem w Morzu Bałtyckim jest występowanie ryb słodkowodnych.
Pojawiają się one w rejonach przyujściowych rzek, wysłodzonych zalewach i zatokach,
mając często istotne znaczenie dla lokalnego rybołówstwa. Wzdłuż wybrzeży Bałtyku,
wśród słodkowodnej ichtiofauny, spotyka się zwykle podobne gatunki. Od północy są
to głównie: okoń (Perca fluviatilis), płoć (Rutilus rutilus) i jazgarz (Gymnocephalus
cernua). Ponadto ku południu pojawia się sandacz (Stizostedion lucioperca), szczupak
(Esox lucius) oraz karpiowate m.in. leszcz (Abramis brama) i krąp (Blicca bjoercna).
W Bałtyku żyją również typowe gatunki ryb dwuśrodowiskowych. Ryby anadromiczne
– łosoś i troć – swe dorosłe życie, a więc czas intensywnego wzrostu i nabierania masy
ciała, spędzają w morzu, gdzie spotykają sprzyjające im warunki pokarmowe. Na tarło
udają się w górne biegi nadbałtyckich strumieni i rzek, powtarzając tę czynność
70