Morze Bałtyckie - o tym warto wiedzieć

Rys. 4.6 Zawartość metali śladowych w powierzchniowych wodach Bałtyku (wg Sjöberga 1992)
– związki chemiczne powstające w trakcie różnych procesów przemysłowych i podczas
spalania tworzyw sztucznych: pochodne chlorowcowe dibenzodioksyn, pochodne chlorowcowe
dibenzofuranu, chlorowcowe pochodne naftalenu, chlorowcowe pochodne fenolu
i inne.
Substancje te, z uwagi na swą trwałość, pozostają długo w środowisku morskim
i wraz z prądami przenoszone są na duże odległości. Wraz z masami powietrza, dostają
się w miejsca tak odległe od źródeł emisji, jak bieguny północny i południowy. Wieloletnie
badania wykazały, że substancje te są rozmieszczone w wodach Bałtyku dość
równomiernie i kumulują się we wszystkich składowych środowiska. W wodzie występują
one w bardzo niskich stężeniach (rzędu 10 −6 –10 −15 g dm −3 ), jednakże mogą osiągnąć
stężenia niebezpieczne dla organizmów morskich, szczególnie tych, które znajdują się
na szczycie piramidy troficznej. Ocenia się, że ich stężenia w organizmach z wyższych
poziomów troficznych, mogą osiągać rząd wielkości 10 3 –10 4 względem stężeń występujących
na najniższych poziomach troficznych.
96