You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
mogłoby jedynie pozytywnie<br />
zaświadczać antyplatonizujący<br />
charakter jego teorii. Brak<br />
konsekwencji w zastosowaniach<br />
natomiast stanowi argument<br />
naruszający pewność powyższego<br />
stwierdzenia.<br />
Nie pojawia się takie uogólnienie,<br />
w którym możliwe byłoby do<br />
przeprowadzenia poszerzenie kanonu<br />
„sztuk”, na przykład, o: matematykę,<br />
cybernetykę, technologię cyfrową.<br />
Zyskiem tej operacji stałoby się<br />
zlokalizowanie nowego obszaru<br />
procesu ideologicznego (sieciowe<br />
systemy bez „inteligentnego<br />
centrum”, w których lokalne,<br />
węzłowe „zachowania” definiują<br />
nową przestrzeń polityczną;<br />
„cielesność” cyborgiczna cywilizacji<br />
technologicznej). Konsekwencje<br />
tego filozoficznego zaniechania<br />
są poważne. Nawet sensorium,<br />
nie odniesione metodologicznie<br />
do „aktualnej cielesności”<br />
uprawiającej „technologiczne gry<br />
językowe” zbiorowości, może się<br />
okazać „wtórnym platonizmem”<br />
historycznego modelu kulturowego,<br />
choć w stosunku do wcześniejszych<br />
ujęć praktyk językowych wspólnoty<br />
wydawały się krokiem naprzód.<br />
Ogólność Ranciere’owskiej<br />
estetyki i polityki byłaby wówczas<br />
ogólnością historyczną, platonizującą<br />
(„zapominającą”) rzeczywisty<br />
charakter aktualnych gier i praktyk<br />
społecznych. Postrzegalne nałożone<br />
jako operacja na niewłaściwy<br />
przedmiot, na nieaktualne „ciało<br />
społeczne”, zdemaskuje jeden z<br />
modeli kultury i władzy przeszłości.<br />
W nośnej Ranciere’owskiej formule –<br />
estetyka jako polityka – polityczność<br />
zyskuje ethos, estetyka – praxis w<br />
ramach obustronnej równoważnej<br />
inkluzji. Ta cyrkulacja i wzajemna<br />
wymiana wartości zostanie<br />
zaprzepaszczona, gdy dokona się w<br />
jałowym obiegu.<br />
Jacques Ranciere,<br />
Dzielenie postrzegalnego. Estetyka i polityka,<br />
tłum. Maciej Kropiwnicki,<br />
Jan Sowa,<br />
Wyd. korporacja ha!art.,<br />
Kraków 2008 ;<br />
Estetyka jako polityka,<br />
tłum. Julian Kutyła,<br />
Paweł Mościcki,<br />
przedmowa Artur Żmijewski,<br />
posłowie Slavoj Žižek,<br />
Wydawnictwo Krytyki Politycznej,<br />
Warszawa 2007.<br />
Marek Parulski – ur. 1952, zaczął mówić w wieku czterech<br />
lat, pisać zdania w sensie kultury po czterdziestce. Za bazę<br />
swej krytyki filozoficznej przyjął Kratylosa zasadę podważania<br />
wszelkich językowych identyczności, przejawiających zawsze<br />
płynny, iluzoryczny, tymczasowy i arbitralny charakter.<br />
Tropi niejawne, modalno-sieciowe praktyki językowokulturowe.<br />
W trakcie studiów matematycznych podał dowód<br />
metageometrycznego („iluzjonistycznego”) statusu wszelkich<br />
systemów formalnych matematyki. Inne intelektualne koneksje:<br />
Kaspar Hauser (figura filozofii na dowolnym salonie), logika<br />
sceptycka (każde skonwencjonalizowane rozumowanie jest<br />
sprzeczne), Emile Cioran (pogarda dla złudzeń zbiorowych i<br />
indywidualnych). Redaktor „<strong>Portret</strong>u”.<br />
42