recenzje - Portret

More documents

Recommendations

Info

ecenzje pierwowzór Zosi z „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego. Jej to właśnie dedykuje pierwsze tomy wspomnianych tłumaczeń, pisząc: „Dobrej, rozumnej i miłej towarzyszce pracy Zofii Żeleńskiej…”. Jakież to lodowate i przejmująco prawdziwe. To wszystko i wiele innych przytoczeń jego życia sprawia, że trudno go polubić. Można cenić, chwalić, zachwycać się wielkością talentu, nie sposób jednak znaleźć sympatię dla tego racjonalisty, cynika, a jednocześnie bawidamka i niewiernego męża. Tytułowy „błazen” nie jest terminem wymyślonym przez autora biografii. Sam Boy w taki sposób, już w dojrzałym okresie rozkwitu recenzenckiej profesji, określa swoją intelektualną pozycję: „Nie jestem ani >>satyrykiemhumorystą
ecenzje Ilona Godlewska Jak uciec, to na drzewo „Człowiek to po prostu rozregulowana małpa” – stwierdził nie tak dawno prof. Adam Urbanek na łamach „Gazety Wyborczej”. Wybitny ewolucjonista, paleontolog i historyk nauki zauważył też, że człowiek i małpa to tak naprawdę „tylko jedno zwierzę”. Współczesnym ludziom sytuującym się wysoko ponad zwierzętami trudno przyjąć takie, rzec by można, obrazoburcze twierdzenie za prawdziwe. Zwierzęta to organizmy niższego rzędu, ludzie natomiast to istoty świadome swoich czynów, obdarzone wolną wolą itd. – zwykliśmy myśleć. Lecz co by się stało, gdyby przyjąć tezę, że jedynie życie w ścisłym związku z przyrodą i wyrzeczenie się cywilizacji może dać człowiekowi prawdziwe poczucie wolności? Kiran Desai w swej debiutanckiej książce pokusiła się właśnie o takie twierdzenie. Bohaterem „Zadymy w dzikim sadzie”, bo o tej książce mowa, indyjsko-amerykańska autorka uczyniła niejakiego Sampatha (w języku hinduskim imię to oznacza „szczęśliwy los”) – mężczyznę poszukującego sensu egzystencji na drzewie (historia opisana przez Desai nie jest wyssana z palca; inspiracją do „Zadymy w dzikim sadzie” był artykuł z indyjskiego „Times’a” o człowieku, który mieszkał na drzewie). Sampath już z chwilą przyjścia na świat naznaczony był wyjątkowością. Sąsiedzi przekonywali matkę, że został on przeznaczony do wielkości, że „zauważył go świat, wielki i tajemniczy poza granicami Szahkot”. Jego ojciec myślał nawet, że narodziny syna zbiegły się w czasie z końcem świata (porodowi towarzyszyła rzadko spotykana z Indiach potężna burza). Apokalipsa nie urzeczywistniła się jednak. Sampath wiódł ustabilizowane, wręcz nudne życie aż do momentu, kiedy podczas przygotowań do wesela córki dyrektora poczty (notabene swego pracodawcy) postanowił przebrać się w kolorowe tkaniny, a potem rozebrać do naga na oczach czekających na uroczystość gości. Wtedy chyba po raz pierwszy w życiu ten chuderlawy i znękany mężczyzna poczuł się szczęśliwy. „Być może został stworzony do życia spływającego brokatem, ułożonego w misterny wzór z drogich kamieni. Być może jego przeznaczeniem było nosić jedwabne pantofle i skinieniem przywoływać uwagę całego świata” – myślał wówczas. To absurdalne uczucie zadowolenia szybko przemieniło się jednak w żal i poczucie jeszcze większego niż do tej pory wyobcowania („Jakże nienawidził swojego życia! Było jednym wielkim pasmem niedoli. Było więzieniem, w którym został zrodzony”). Nic więc dziwnego, że z tego więzienia narzuconej mu przez rodzinę i społeczeństwo roli postanawia uciec. Na miejsce swej kryjówki i oazy wybiera intuicyjnie i, jak się okazuje, może nieprzypadkowo, drzewo. Sampath bowiem dopiero tu „po raz pierwszy zobaczył świat z absolutną wyrazistością, gdy dni wyłaniały się jak gdyby oczyszczone, z nieskazitelnej, połyskliwej czerni nocy”. Myli się jednak ten, który uważa, że to osobliwe miejsce odosobnienia przyniosło naszemu bohaterowi spokój. Wręcz przeciwnie, wówczas dopiero zaczął on budzić ludzkie zainteresowanie. Nazwany przez miejscowych „Babą” stał się niemal świętym, ponieważ ponoć poznał ludzkie tajemnice (jak się okazuje, znał jednak tylko te, o których przeczytał w listach podczas pracy na poczcie). Rodzina Sampatha początkowo niezadowolona z jego stylu życia, szybko przyzwyczaiła się do sytuacji, a nawet wykorzystała ją dla własnych korzyści: matka dzięki darom sadu wreszcie mogła rozwinąć swój kulinarny talent (niekonwencjonalne gotowanie było zawsze jej marzeniem), natomiast ojciec postanowił zarobić na całej sprawie i począł wyprzedawać firmom prawa do umieszczania reklam nieopodal drzewa „proroka”. Poczciwy Sampath nie uciekł więc daleko od społecznego zniewolenia, a pomimo to czuł się, do czasu, szczęśliwy. Pomogli mu w tym nowi, a może nawet jedyni, przyjaciele – zamieszkujące „jego” las małpy (małpy pielęgnowały włosy Sampatha, broniły go, rozbawiały). Niestety, nowa znajomość okazała się kolejną pułapką. Po pierwsze, zachowanie małp było kolejnym dowodem na to, że Sampath jest autentycznym prorokiem, co zwiększyło liczbę pielgrzymów do jego drzewa. Do drugie zaś, obeznane z ludźmi małpy bardzo szybko zaczęły sobie śmiało poczynać w mieście. Nie wystarczały już im jednak wyrywane z rąk przechodniów orzeszki. Szybko przerzuciły się na alkohol. Ponieważ okazało się, że te miłe stworzenia podobnie jak ludzie gustują w dobrych trunkach, trzeba było je z okolic miasta usunąć. I to, jak się okazało, był koniec egzystencji zarówno małp, jak i Sampatha w „dzikim sadzie”… Co się stało ze zwierzętami terroryzującymi Szahkot i samozwańczym prorokiem, dowiecie się już Państwo z lektury książki. 67
Page 1 and 2:
ecenzje
Page 4 and 5:
pis treści recenzje Szkice Anna Ra
Page 6 and 7:
Wiktoria Klera, Fiołki zamiast cie
Page 8 and 9:
szkice Anna Rau Uczucie za 3,66 zł
Page 10 and 11:
Ola. Z opisanych pozycji widać, i
Page 12 and 13:
dla romantyków i erotomanów - „
Page 14 and 15:
szkice Marta Więckiewicz Drugie ż
Page 16 and 17: poezja Jakub Winiarski, „Piosenki
Page 18 and 19: poezja Piękno jasnych sytuacji Jes
Page 20 and 21: - Byle co. - Na kiedy? - Na jutro.
Page 22 and 23: yła kobietą? - Chciałbym spotka
Page 24 and 25: Buzz myśli, że uda się nawiać.
Page 26 and 27: western z ekranu telewizora unitra
Page 28 and 29: kierunek lotu, żeby uprzedzić kre
Page 30 and 31: poszedł do tego doktora z kopertą
Page 32 and 33: poezja igor kędzierski ma kolczyki
Page 34 and 35: ozmowa Korozja Rzeczywistości Z Ew
Page 36 and 37: od tego zacząć, że „Rdza“ je
Page 38 and 39: filozofia Marek Parulski Język jak
Page 40 and 41: językowe potrzeby i możliwości.
Page 42 and 43: mogłoby jedynie pozytywnie zaświa
Page 44 and 45: Kręgi Boli mnie. Krzyż. W środku
Page 46 and 47: ecenzje Z opowiadania tytułowego d
Page 48 and 49: ecenzje przed jakąkolwiek jednozna
Page 50 and 51: ecenzje wspomnień na nowo przynies
Page 52 and 53: ecenzje Przystupę, ma dziewiętna
Page 54 and 55: ecenzje Nina Olszewska Ocalić od z
Page 56 and 57: ecenzje „pasikonik usiadł na szy
Page 58 and 59: ecenzje „Słownik” jest więc n
Page 60 and 61: ecenzje „Powstała przerywana roz
Page 62 and 63: ecenzje coś nieuchronnego, pozbawi
Page 64 and 65: ecenzje Kobieta wychodzi za mąż i
Page 68 and 69: ecenzje Wydana na świecie w 1998 r
Page 70 and 71: według określonego klucza. Stąd
Page 72 and 73: poezja Wiktoria Klera OKNA NAD MONO
Page 74 and 75: W jednym z wywiadów Izabela Filipi
Page 76 and 77: zerojedynkowy. Te wiersze mają w s
Page 78 and 79: poezja Agata Chmiel błękitna raps
Page 80 and 81: proza Arkadiusz Łuba VIATOR (fragm
Page 82 and 83: koronką obszyte majteczki, wrzuci
Page 84 and 85: swoim strumieniom myślowym inne ki
Page 86 and 87: poezja Piotr Rowicki mała miss nie
Page 88 and 89: ecenzje Jarosław Czechowicz Dużo
Page 90 and 91: ecenzje Nina Olszewska Kiedy treś
Page 92 and 93: ecenzje Anita Frankowiak Oswajanie
Page 94 and 95: ecenzje Anna Rau Definicja zmartwyc
Page 96 and 97: ecenzje Urszula Bielas Mroki (nie)s
Page 98 and 99: ecenzje Zjednoczonych. Polskiego cz
Page 100 and 101: ecenzje bagna za własne włosy. Do
Page 102 and 103: ecenzje Anna Brzezińska Ostrożnie
Page 104 and 105: ecenzje Joanna Chłosta-Zielonka An
Page 106 and 107: ecenzje „Tamci nie podnoszą na s
Page 108 and 109: ecenzje nie za sprawą podziału ś
Page 110 and 111: ecenzje w percepcji poetki: smak, d
Page 112 and 113: ecenzje strumień świadomości ni
Page 114 and 115: ecenzje Bernadetta Darska Nałóg z
Page 116 and 117:
poezja Milena Kubisz NIEKOMÓRKA OB
Page 118 and 119:
Krappem. Powiedziała, że teraz. P
Page 120 and 121:
zamroczeniu już ostatecznym bywał
Page 122 and 123:
jak mu ubezwłasnodzielnienie nakaz
Page 124 and 125:
i zewnętrzności, nie, powiedział
Page 126 and 127:
poezja Jacek Uglik to zawsze jest o
Page 128 and 129:
całości jeszcze bardziej biblijny
Page 130 and 131:
Czy w pewien sposób nie jest ta po
Page 132 and 133:
poezja Heinrich Böll, Utracona cze
Page 134 and 135:
i godności. Suknia jest symbolem s
Page 136 and 137:
jednym z bohaterów. Budująca nast
Page 138 and 139:
Pamiętam z jakiegoś filmu dialog:
Page 140 and 141:
Katarzyna Blum jest osobą silną c
Page 142 and 143:
ecenzje Analizą tego zjawiska zajm
Page 144 and 145:
ecenzje Joanna Szydłowska Czy ocal
Page 146 and 147:
ecenzje Bernadetta Żynis Zabraniam
Page 148 and 149:
ecenzje wojny światowej, leczący
Page 150 and 151:
ecenzje się nietoperzem, drugi mar
Page 152 and 153:
ecenzje osadzie) dla kobiet wyzwolo
Page 154 and 155:
ecenzje nieślubne dziecko oraz w r
Page 156 and 157:
ecenzje wyłaniają się z lektury.
Page 158 and 159:
ecenzje Dominika Kotuła „Życie
Page 160 and 161:
ecenzje Krzysztof Gryko Stan rośli
Page 162 and 163:
ecenzje Portowe nabrzeża, zamiejsk
Page 164 and 165:
ecenzje Fabuła „Ruchów” umiej
Page 166 and 167:
taniego sukcesu liczy się wiernoś
Page 168 and 169:
w ogóle nazwisko Marii Dulębianki
Page 170 and 171:
pisanie stawia na pierwszym miejscu
Page 172 and 173:
Tomasz Majzel SPACER Za rogiem czek
Page 174 and 175:
poezja SPACER VI Na poboczu nie nę
Page 176 and 177:
czysto formalne, na poziomie język
Page 178 and 179:
przestrzeniach spełniających ró
Page 180 and 181:
umożliwiałaby jednak zachowanie c
Page 182 and 183:
pełne otwarcie się na drugą osob
Page 184 and 185:
poezja Marcin Łukasz Makowski apoc
Page 186 and 187:
poezja Sygnał I kroki listonosza d
Page 188 and 189:
Henrik Ibsen, Hedda Gabler, reżyse
Page 190 and 191:
yłoby uzasadnione, gdyby pominąć
Page 192 and 193:
teatr - rozmowa „Myślę sytuacj
Page 194 and 195:
W drugiej ze scen bohaterka oddaje
Page 196 and 197:
teatr Łatwiej jest ocenić niż zr
Page 198 and 199:
Największą obawą Heddy jest znal
Page 200 and 201:
teatr - rozmowa O „małym Tesmank
Page 202 and 203:
„Odkryj ciemne zakamarki duszy ko
Page 204 and 205:
ecenzje Andrzej Bartnikowski na mie
Page 206:
Ewa Berent „Rdza” „Debiutanck
show all

recenzje - Portret

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?