Pełny tekst(9,2 MB) - Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa w ...

144
Jerzy Dwornikiewicz
Statystycznie ujmując, aktualne szacunki wskazują na bilansowanie się krajowej
produkcji alfa kwasów z potrzebami krajowych browarów oraz nieznaczną już nadwyżkę.
Perspektywy uprawy chmielu w Polsce. Można uznać, że w kraju nadal podstawą
wielkości produkcji chmielu będzie bilans potrzeb kupców-przetwórców i przemysłu
piwowarskiego na alfa kwasy, tak aby produkować ilość surowca, która znajdzie
nabywcę.
Perspektywiczny poziom produkcji chmielu w Polsce do 2020 roku opierał się będzie
na wszelkich kontraktach (zamówienia) nie tylko firm krajowych, ale też zagranicznych.
Im większe będą zamówienia przemysłu i partnerów zagranicznych, tym
większa będzie krajowa baza chmielarska.
Z uwagi na uwarunkowania europejskiego i światowego rynku surowcowego,
w tym dynamiczny przyrost powierzchni uprawy chmielu i prognozowaną nadwyżkę
surowca chmielowego na rynku, należy sądzić, iż w najbliższych latach w Polsce
można będzie obserwować dotychczasowy stan (stabilizację) pod względem powierzchni
uprawy chmielu na poziomie około 2200 ha, z tolerancją +/- około 100 ha.
W przypadku jednak rynkowej koniunktury dla polskiego chmielu (np. w warunkach
zawirowania produkcyjnego na rynkach zagranicznych, co jest trudno przewidywalne)
możliwy byłby w Polsce nieznaczny (ok. 1-2%) roczny trend wzrostu powierzchni,
zwłaszcza odmian z grupy uznanej na światowym rynku surowcowym (odmiany
aromatyczne, np. Lubelski i Perle oraz wysokoplonujące goryczkowe, np. Marynka
i Magnum).
W warunkach sprawnego systemu kontraktacji i wieloletniej strategii w Polsce
można byłoby w „trybie szybkim” docelowo powiększyć areał uprawy chmielu o kilkaset
ha (np. do 2500-3000 ha). Ewentualny przyrost powierzchni uprawy chmielu
najprawdopodobniej opierałby się nie na tworzeniu od podstaw nowych gospodarstw
chmielarskich, lecz na powiększaniu powierzchni uprawy w już istniejących wyspecjalizowanych
gospodarstwach.
Literatura
1. B a r a n o w s k i K., S k o m r a U. i in.: Iunga – nowa polska odmiana chmielu. Cz. III. Wyniki
badań przydatności odmiany Iunga do produkcji piwa. Przem. Ferm. Owoc. Warz., 2005, 6: 40-42.
2. D w o r n i k i e w i c z J.: Potencjał produkcyjny krajowego chmielarstwa a zapotrzebowanie
browarów na surowiec. Przem. Ferm. Owoc. Warz., 2004, 6: 18-19.
3. D w o r n i k i e w i c z J.: Chmiel – krajowa baza produkcyjna a preferencje przemysłu. Agro
Przemysł, 2006, 2: 47-50.
4. D w o r n i k i e w i c z J.: Baza chmielarska w Polsce w 2005 roku. Przem. Ferm. Owoc. Warz., 2005,
5: 28-29.
5. D w o r n i k i e w i c z J.: Globalizacja produkcji piwa i zaopatrzenia surowcowego. Przem. Ferm.
Owoc. Warz., 2008, 5: 22-23.
6. D w o r n i k i e w i c z J.: Chmiel dla piwowarstwa – trzeci rok deficytu w światowym bilansie alfa
kwasów. Przem. Ferm. Owoc. Warz., 2008, 11: 24-25.