TRANZICION III

qëndrime të kundërta me politikën zyrtare. Kjo thjeshtë nuk ka qenëbazë e shëndoshë për biseda ndërmjet „shoqërive civile“.Në këto diskutime kanë qenë aktive posaçërisht Qendra dherrethi i Beogradit për aksionin e pasluftës të cilët me kohë i kishinpërqëndruar aktivitetet e tyre në pasojat e luftës në Kroaci dhe Bosnjësi dhe për rrëzimin e regjimit të Millosheviqit. Një vend të posaçëmnë marrëdhëniet ndërmjet OJQ-ve kosovare – serbe e zë NatashaKandiq e diç më vonë edhe Sonja Biserko, të cilat ia kishin kushtuaraktivitetet e veta dhe të organizatave të tyre mbrojtjes së shqiptarëvenga terrori policor i pushtetit serb. Ato kishin bërë fushatë tëvazhdueshme politike dhe propagandë mediale në Serbi rreth kësajpër ç’gjë ato ishin dhe janë ende të përndjekura dhe të satanizuara. Nënjëfarë mënyre ato akuzohen edhe nga shumë OSHQ, të cilat ikonsiderojnë si përgjegjëse për krijimin e një përshtypjeje të keqe përsektorin e tretë te publiku. Një nga pajtimet, i cili na pret ështëpranimi i llojllojshmërisë së shoqërisë civile.Arsyet për intenzitetin e ulët të bashkëpunimit vijnë ngashkaqet objektive, shkaktarët e të cilave duhet të kërkohen nëmungesën e vullnetit politik, mungesës së përkrahjes reale përndërmjetësimin e këtij dialogu nga ana e institucionevendërkombëtare, në presionet e bashkësive vendase që përfshinin edhekërcënimet me likuidim fizik dhe në manipulimin e mediave. Nga tëgjitha këto që u theksuan, mua më duket se bashkëpunimi ka qenëpara së gjithash i rënduar për shkak të presionit politik, i cili ështëkryer mbi sektorin civil në Kosovë, si te shqiptarët ashtu edhe tëSerbët. Përveç kësaj i është shmagur me vetëdije dialogut kritik dheështë instistuar në një mirësjellje sipërfaqësore. Më kujtohet kur gjatënjë bisede në një tryezë të rrumbullakët një mik dhe kolegë ngaPrishtina më kishte pyetur „A je i vetëdijshëm që ne kemi jetuar nëapartheid?“ „Natyrisht që jam i vetëdijshëm, por prapë jam ivetëdijshëm që ju në këtë moment po ndërtoni një shoqëri të njëjtë kuekziston apartheidi.“ Ende jam në pritje të përgjigjes së tij.Sektori i OJQ-ve të Serbisë gjatë gjithë këtyre viteve kambajtur kontakte me disa OJQ nga Kosova (para së gjithash duhet tëpërmenden Postpesimistët, njerëzit rreth Veton Surroit, Kohën,Aksionin Kosovar për Iniciativë Qytetare, Nëna Terezë e disa tëtjerë). Është e rëndësishme të përmendet fakti se kontakti nga Serbiaështë mbajtur ekskluzivisht me organizatat shqiptare në Kosovë,ndërkohë që nuk ka pasur kontakt me serbët në Krahinën Autonometë atëhershme. Shumëkush mund ta interpretojë këtë memosekzistimin e OSHQ-vë të popullata serbe në Kosovë, por nukmund t’i shmangemi pyetjes se pse shoqëritë civile në Serbi dhe të24