Kamu Borçlanma Sözleşmelerinin Hukuksal Niteliği Üzerine Notlar

hukuku aşan hükümler içermesidir. 127 Oysa, öğretide ve yargı kararlarındaki genel
yaklaşımın, bu iki ölçütün BĐRLĐKTE aranması şeklinde belirdiği görülüyor. 128
Bununla beraber, öğretide egemen konumdaki bu ikinci yaklaşım itibariyle, kamu
borçlanma sözleşmelerinin sadece üstün hükümler içermesinden dolayı idari sözleşme
sayılmaları olanağı kalmayacaktır. Zira, sözleşmenin konusu “... piyasalardan veya
gerçek kişilerden belli miktarlarda borç para alınmasını amirdir” ve “... bir kamu
hizmetinin yürütülmesine” doğrudan irtibat etmemektedir. 129
Şayet, kamu borçlanmaları bir kamu hizmetinin yürütülmesi olarak kabul
görecekse, bu defa idarenin hemen her türlü alım-satım, araç-gereç tedarik yahut
bayındırlık yapım işine dair sözleşmelerinin daha bir evveliyetle kamu hizmeti görmekle
irtibatlandırılmaları ve bu bağlamda idari sözleşme olmaya cevaz verilmeleri icap ederdi.
Yine, kamu borçlanmaları üstün güç gerekçesiyle idari sözleşme sayılırken, kamu
hizmeti olduğu öğreti ve yargı kararlarında ittifakla zikredilen eğitim hizmetiyle ilgili
olarak idarenin verdiği bursların veya yatılı eğitim hizmeti dolayısıyla oluşacak
uyuşmazlıkların özel hukuka bağlı kılındığı da görülmektedir. 130
Kamu istikraz sözleşmelerini “idari sözleşmelerin klasik tipleri” arasında sayan
Gözler’e göre, devletin tahvil ve bono gibi isimlerle özel kişilerden borç para alması idari
sözleşmedir. 131 Zira;
127 Gözler, Đdare Hukuku-II, op. cit., s. 24-32.
128 Örneğin, bkz. Đbid., s. 45 vd.; keza, bkz Giritli / Bilgen / Akgüner, Đdare Hukuku, op. cit., s.
907-910.
129 Bkz. Kanlıgöz, Kamu Borçlanma (Đstikraz) Sözleşmeleri, op. cit., s. 351.
130 Bkz. Gözler, Đdare Hukuku-II, op. cit., s. 64 vd..
131 Bkz. Đbid., s. 67.
80