14.04.2013 Views

Diccionariu toponímicu del conceyu de Xixón _bicolor_ - El Comercio

Diccionariu toponímicu del conceyu de Xixón _bicolor_ - El Comercio

Diccionariu toponímicu del conceyu de Xixón _bicolor_ - El Comercio

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

<strong>Diccionariu</strong> <strong>toponímicu</strong> <strong><strong>de</strong>l</strong> Conceyu <strong>de</strong> <strong>Xixón</strong><br />

sería <strong>El</strong> Picu d’Alba), fechu mui corriente nel<br />

asturianu cuando ta precedida <strong>de</strong> vocal: un<br />

vasu lleche, la casa Xuan, etc. Esti<br />

topónimu escríbese en palabres xebraes,<br />

porque caúna d’elles caltién el so acentu<br />

propiu, nes sílabes «pi» y «al».<br />

●Etimoloxía: pa la etimoloxía <strong>de</strong> picu, ver<br />

Los Picos. En cuantes a alba, si se refier al<br />

amanecer, vien <strong><strong>de</strong>l</strong> llatín ALBAM [álbam]<br />

‘blanca’, acusativu femenín <strong><strong>de</strong>l</strong> axetivu<br />

ALBUS -A -UM ‘blancu’. De toes maneres, hai<br />

la posibilidá <strong>de</strong> relacionar Alba cola raíz<br />

prerromana *ALB-, variante <strong>de</strong> *ALP- ‘monte,<br />

altura’.<br />

●Referencia al llugar: monte <strong>de</strong> 201 metros<br />

d’altura. N’<strong>El</strong> Picu Alba taba’l castiellu <strong>de</strong><br />

Curiel, nun xacimientu medieval que<br />

remonta a los sieglos XI a XIII.<br />

●Otres observaciones sobre’l nome: dáse-y<br />

tamién el nome d’<strong>El</strong> Picu Castiellu.<br />

<strong>El</strong> Picu Castiellu<br />

Llugar <strong>de</strong> la parroquia <strong>de</strong> Serín, barriu <strong>de</strong><br />

Caminllanu.<br />

●Formación <strong><strong>de</strong>l</strong> topónimu: topónimu<br />

compuestu formáu por dos elementos. <strong>El</strong><br />

primeru ye’l sustantivu asturianu picu (ver<br />

Los Picos). <strong>El</strong> segundu ye’l topónimu<br />

Castiellu, on<strong>de</strong> ta presente’l sustantivu<br />

asturianu castiellu, que na llingua mo<strong>de</strong>rna<br />

fai referencia a les fortaleces medievales,<br />

pero que n’otres dómines <strong>de</strong>signó<br />

cualesquier tipu <strong>de</strong> fortaleza o <strong>de</strong> pobláu<br />

fortificáu (castru), pasando tamién a<br />

<strong>de</strong>signar nel usu popular tou llugar on<strong>de</strong><br />

hai ruines <strong>de</strong> fortaleces, y mesmamente<br />

cualesquier sitiu altu que pola forma<br />

recuerda a una fortaleza. Prescín<strong>de</strong>se <strong>de</strong> la<br />

preposición <strong>de</strong> (sería nun principiu <strong>El</strong> Picu<br />

<strong>de</strong> Castiellu), fechu mui corriente nel<br />

asturianu cuando ta precedida <strong>de</strong> vocal: un<br />

vasu lleche, la casa Xuan, etc. Esti<br />

topónimu escríbese en palabres xebraes,<br />

porque caúna d’elles caltién el so acentu<br />

propiu, nes sílabes «pi» y «tie».<br />

●Etimoloxía: pa la etimoloxía <strong>de</strong> picu, ver<br />

Los Picos. Pela so parte, castiellu proce<strong>de</strong><br />

<strong><strong>de</strong>l</strong> llatín CASTĔLLUM [kastél lum] ‘fortaleza’,<br />

diminutivu <strong>de</strong> CASTRUM ‘campamentu<br />

fortificáu, fortificación’.<br />

●Referencia al llugar: nesti llugar José<br />

Manuel González <strong>de</strong>scubrió les murueques<br />

d’un recintu fortificáu, con <strong>de</strong>fenses visibles<br />

154<br />

nel sector occi<strong>de</strong>ntal, qu’inclúin cárcoves,<br />

antecastru y muralla.<br />

<strong>El</strong> Picu la Cabrera<br />

Llugar <strong>de</strong> la parroquia <strong>de</strong> L’Abadía Cenero,<br />

barriu <strong>de</strong> Piñera.<br />

●Formación <strong><strong>de</strong>l</strong> topónimu: topónimu<br />

compuestu formáu por dos elementos. <strong>El</strong><br />

primeru ye’l sustantivu asturianu picu (ver<br />

Los Picos). <strong>El</strong> segundu ye la palabra<br />

asturiana cabrera, que podría referise a un<br />

κ ‘sitiu propiu <strong>de</strong> cabres’ (quiciabes convertíu<br />

yá nun topónimu La Cabrera), o bien aludir<br />

a una muyer que curia cabres o trata<br />

nelles. Prescín<strong>de</strong>se <strong>de</strong> la preposición <strong>de</strong><br />

(sería al principiu <strong>El</strong> Picu <strong>de</strong> la Cabrera),<br />

fechu mui corriente nel asturianu cuando ta<br />

precedida <strong>de</strong> vocal: un vasu lleche, la casa<br />

Xuan, etc. Esti topónimu escríbese en<br />

palabres xebraes, porque caúna d’elles<br />

caltién el so acentu propiu, nes sílabes «pi»<br />

y «bre».<br />

●Etimoloxía: sobre la etimoloxía <strong>de</strong> picu,<br />

ver Los Picos. Pela so parte, cabrera, o’l<br />

topónimu La Cabrera, vien <strong><strong>de</strong>l</strong> axetivu llatín<br />

CAPRĀRĬAM [kapráriam] ‘<strong>de</strong> les cabres,<br />

cabrera’, <strong>de</strong>riváu <strong>de</strong> CAPRA ‘cabra’ más el<br />

sufixu -ĀRĬAM.<br />

<strong>El</strong> Picu Mil<br />

Llugar <strong>de</strong> la parroquia <strong>de</strong> La Pedrera, barriu<br />

d’Arroyo.<br />

●Formación <strong><strong>de</strong>l</strong> topónimu: topónimu<br />

compuestu formáu por dos elementos. <strong>El</strong><br />

primeru ye’l sustantivu asturianu picu (ver<br />

Los Picos). <strong>El</strong> segundu ye’l numberal<br />

asturianu mil. Prescín<strong>de</strong>se <strong>de</strong> la preposición<br />

«<strong>de</strong>» (<strong>El</strong> Picu <strong>de</strong> Mil), fechu mui corriente<br />

nel asturianu cuando ta precedida <strong>de</strong> vocal:<br />

un vasu lleche, la casa Xuan, etc. Esti<br />

topónimu escríbese en palabres xebraes,<br />

porque caúna d’elles caltién el so acentu<br />

propiu, nes sílabes «pi» y «mil».<br />

●Etimoloxía: pa la etimoloxía <strong>de</strong> picu, ver<br />

Los Picos. <strong>El</strong> numberal mil vien <strong><strong>de</strong>l</strong> llatín<br />

MĪLLE [míl le], <strong><strong>de</strong>l</strong> mesmu significáu. La<br />

espresión, nel so orixe, ye <strong>El</strong> Picu <strong>de</strong> Mil,<br />

entendiendo’l numberal non col so valor<br />

aritméticu esactu, sinón na so acepción <strong>de</strong><br />

‘permunchos’. Refierse a un monte partíu<br />

en permunches parceles.<br />

●Otres observaciones sobre’l nome: tien<br />

usáose tamién, polo menos nos ámbitos

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!