14.04.2013 Views

Diccionariu toponímicu del conceyu de Xixón _bicolor_ - El Comercio

Diccionariu toponímicu del conceyu de Xixón _bicolor_ - El Comercio

Diccionariu toponímicu del conceyu de Xixón _bicolor_ - El Comercio

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

<strong>Diccionariu</strong> <strong>toponímicu</strong> <strong><strong>de</strong>l</strong> Conceyu <strong>de</strong> <strong>Xixón</strong><br />

●Formación <strong><strong>de</strong>l</strong> topónimu: formen esti<br />

topónimu compuestu dos elementos: el<br />

sustantivu asturianu casa y l’apellíu<br />

Cadavieco, puestu en plural pa referise al<br />

conxuntu <strong>de</strong> los miembros <strong>de</strong> la familia.<br />

Escríbense en palabres xebraes, porque<br />

caúna d’elles conserva l’acentu propiu, nes<br />

sílabes «ca» y «vie». Prescín<strong>de</strong>se <strong>de</strong> la<br />

preposición <strong>de</strong> (nun principiu sería La Casa<br />

<strong>de</strong> los Cadaviecos), fechu mui corriente nel<br />

asturianu cuando ta precedida <strong>de</strong> vocal: un<br />

vasu lleche, la casa Xuan, etc.<br />

●Etimoloxía: el sustantivu casa provién <strong><strong>de</strong>l</strong><br />

llatín CASAM [kásam], que significaba<br />

‘cabaña, chamizu’. Nel orixe <strong><strong>de</strong>l</strong> apellíu<br />

Cadavieco <strong>de</strong>be haber un topónimu <strong>de</strong>riváu<br />

<strong>de</strong> cádabu o cádaba; ver Caraveo.<br />

●Otres observaciones sobre’l nome: la<br />

<strong>de</strong>nominación usada nos mapes oficiales<br />

hasta agora yera <strong>El</strong> Celleru, que la xente<br />

nun reconoz como propia pa referise a esti<br />

llugar.<br />

La Casa Noriega<br />

Llugar <strong>de</strong> la parroquia <strong>de</strong> San Andrés <strong>de</strong> los<br />

Tacones, barriu <strong>de</strong> Villar.<br />

●Formación <strong><strong>de</strong>l</strong> topónimu: formen esti<br />

topónimu compuestu dos elementos: el<br />

sustantivu asturianu casa y l’apellíu<br />

Noriega. Escríbense en palabres xebraes,<br />

porque caúna d’elles conserva l’acentu<br />

propiu, nes sílabes «ca» y «rie».<br />

Prescín<strong>de</strong>se <strong>de</strong> la preposición <strong>de</strong> (nun<br />

principiu sería La Casa <strong>de</strong> Noriega), fechu<br />

mui corriente nel asturianu cuando ta<br />

precedida <strong>de</strong> vocal: un vasu lleche, la casa<br />

Xuan, etc.<br />

●Etimoloxía: el sustantivu casa provién <strong><strong>de</strong>l</strong><br />

llatín CASAM [kásam], que significaba<br />

‘cabaña, chamizu’. L’apelliu Noriega<br />

proce<strong>de</strong> <strong><strong>de</strong>l</strong> topónimu Noriega, parroquia y<br />

llugar <strong><strong>de</strong>l</strong> <strong>conceyu</strong> <strong>de</strong> Riba<strong>de</strong>va, que podría<br />

<strong>de</strong>rivar <strong><strong>de</strong>l</strong> nome nora ‘regatu, regueru’, col<br />

sufixu -iega, pa significar ‘sitiu on<strong>de</strong> hai<br />

munchos regueros’ (ver Ñora). Esti sufixu<br />

ye resultáu d’evolucionar el sufixu llatín<br />

hispánicu -AECUM [-áekum] o -ĔCUM [ékum],<br />

tomáu <strong>de</strong> dalguna llingua<br />

prerromana <strong>de</strong> la Península.<br />

La Casa’l Monte<br />

Llugar <strong>de</strong> la parroquia <strong>de</strong> Rue<strong>de</strong>s, barriu <strong>de</strong><br />

La Figar.<br />

●Formación <strong><strong>de</strong>l</strong> topónimu: formen esti<br />

topónimu compuestu dos sustantivos<br />

asturianos, casa y monte. Escríbense en<br />

palabres xebraes, porque caúna d’elles<br />

conserva l’acentu propiu, nes sílabes «ca» y<br />

«mon». Prescín<strong>de</strong>se <strong>de</strong> la preposición <strong>de</strong><br />

(nun principiu sería La Casa <strong><strong>de</strong>l</strong> Monte),<br />

fechu mui corriente nel asturianu cuando ta<br />

precedida <strong>de</strong> vocal: un vasu lleche, la casa<br />

Xuan, etc.<br />

●Etimoloxía: el sustantivu casa provién <strong><strong>de</strong>l</strong><br />

llatín CASAM [kásam], que significaba<br />

‘cabaña, chamizu’. <strong>El</strong> sustantivu monte<br />

remanez <strong><strong>de</strong>l</strong> llatín MŎNTEM [móntem], col<br />

mesmu significáu; ver <strong>El</strong> Monte.<br />

●Documentación histórica <strong><strong>de</strong>l</strong> topónimu: el<br />

diccionariu xeográficu <strong>de</strong> Madoz (1845-50)<br />

recueye esti topónimu como «Casa <strong><strong>de</strong>l</strong><br />

Monte», coles característiques típiques <strong>de</strong><br />

munches castellanizaciones, a saber:<br />

<strong>de</strong>saniciu <strong><strong>de</strong>l</strong> artículu y usu <strong>de</strong> la<br />

preposición «<strong>de</strong>» que la fala popular<br />

refuga.<br />

CASARES<br />

Barriu <strong>de</strong> la parroquia <strong>de</strong> Porceyo. Códigu<br />

alministrativu: 24.17.01. Nome oficial<br />

anterior: «Casares».<br />

●Formación <strong><strong>de</strong>l</strong> topónimu: ye’l sustantivu<br />

asturianu casares, plural <strong>de</strong> casar, que<br />

tanto pue significar ‘conxuntu <strong>de</strong> cases’,<br />

como ‘murueca, restos <strong>de</strong> piedra que<br />

s’axunten al esbarrumbar una construcción’.<br />

Trátase d’un <strong>de</strong>riváu <strong>de</strong> casa col sufixu<br />

colectivu -ar.<br />

●Etimoloxía: el sustantivu casa provién <strong><strong>de</strong>l</strong><br />

llatín CASAM [kásam], que significaba<br />

‘cabaña, chamizu’. <strong>El</strong> sufixu colectivu -ar ye<br />

resultáu evolutivu <strong><strong>de</strong>l</strong> llatín -AREM [-árem].<br />

Según otra interpretación, l’aniciu <strong>de</strong><br />

Casares taría nun singular casar proce<strong>de</strong>nte<br />

<strong>de</strong> κ casal, que remontaría al llatín CASALEM<br />

[kasálem] ‘<strong>de</strong> la casería’, ‘llen<strong>de</strong> <strong>de</strong> la<br />

casería’.<br />

●Documentación histórica <strong><strong>de</strong>l</strong> topónimu: nel<br />

Llibru <strong><strong>de</strong>l</strong> Cai, añu 1566, atopamos posibles<br />

menciones d’esti topónimu: «Albaro <strong>de</strong><br />

Casares, alcal<strong>de</strong> <strong>de</strong> conzejo»; «Françisco <strong>de</strong><br />

Casares, alcal<strong>de</strong> <strong>de</strong> conzejo». Lo mesmo<br />

nel Llibru Ordinariu: «y en Casares a<br />

Fernando Garçia <strong>de</strong> Poago por alcal<strong>de</strong><br />

Hermandad» (añu 1576); «y en Porzello<br />

nonbro a Alvaro <strong>de</strong> Casares» (añu 1577).<br />

56

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!