Diccionariu toponímicu del conceyu de Xixón _bicolor_ - El Comercio
Diccionariu toponímicu del conceyu de Xixón _bicolor_ - El Comercio
Diccionariu toponímicu del conceyu de Xixón _bicolor_ - El Comercio
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Diccionariu</strong> <strong>toponímicu</strong> <strong><strong>de</strong>l</strong> Conceyu <strong>de</strong> <strong>Xixón</strong><br />
●Formación <strong><strong>de</strong>l</strong> topónimu: formen esti<br />
topónimu compuestu dos elementos: el<br />
sustantivu asturianu casa y l’apellíu<br />
Cadavieco, puestu en plural pa referise al<br />
conxuntu <strong>de</strong> los miembros <strong>de</strong> la familia.<br />
Escríbense en palabres xebraes, porque<br />
caúna d’elles conserva l’acentu propiu, nes<br />
sílabes «ca» y «vie». Prescín<strong>de</strong>se <strong>de</strong> la<br />
preposición <strong>de</strong> (nun principiu sería La Casa<br />
<strong>de</strong> los Cadaviecos), fechu mui corriente nel<br />
asturianu cuando ta precedida <strong>de</strong> vocal: un<br />
vasu lleche, la casa Xuan, etc.<br />
●Etimoloxía: el sustantivu casa provién <strong><strong>de</strong>l</strong><br />
llatín CASAM [kásam], que significaba<br />
‘cabaña, chamizu’. Nel orixe <strong><strong>de</strong>l</strong> apellíu<br />
Cadavieco <strong>de</strong>be haber un topónimu <strong>de</strong>riváu<br />
<strong>de</strong> cádabu o cádaba; ver Caraveo.<br />
●Otres observaciones sobre’l nome: la<br />
<strong>de</strong>nominación usada nos mapes oficiales<br />
hasta agora yera <strong>El</strong> Celleru, que la xente<br />
nun reconoz como propia pa referise a esti<br />
llugar.<br />
La Casa Noriega<br />
Llugar <strong>de</strong> la parroquia <strong>de</strong> San Andrés <strong>de</strong> los<br />
Tacones, barriu <strong>de</strong> Villar.<br />
●Formación <strong><strong>de</strong>l</strong> topónimu: formen esti<br />
topónimu compuestu dos elementos: el<br />
sustantivu asturianu casa y l’apellíu<br />
Noriega. Escríbense en palabres xebraes,<br />
porque caúna d’elles conserva l’acentu<br />
propiu, nes sílabes «ca» y «rie».<br />
Prescín<strong>de</strong>se <strong>de</strong> la preposición <strong>de</strong> (nun<br />
principiu sería La Casa <strong>de</strong> Noriega), fechu<br />
mui corriente nel asturianu cuando ta<br />
precedida <strong>de</strong> vocal: un vasu lleche, la casa<br />
Xuan, etc.<br />
●Etimoloxía: el sustantivu casa provién <strong><strong>de</strong>l</strong><br />
llatín CASAM [kásam], que significaba<br />
‘cabaña, chamizu’. L’apelliu Noriega<br />
proce<strong>de</strong> <strong><strong>de</strong>l</strong> topónimu Noriega, parroquia y<br />
llugar <strong><strong>de</strong>l</strong> <strong>conceyu</strong> <strong>de</strong> Riba<strong>de</strong>va, que podría<br />
<strong>de</strong>rivar <strong><strong>de</strong>l</strong> nome nora ‘regatu, regueru’, col<br />
sufixu -iega, pa significar ‘sitiu on<strong>de</strong> hai<br />
munchos regueros’ (ver Ñora). Esti sufixu<br />
ye resultáu d’evolucionar el sufixu llatín<br />
hispánicu -AECUM [-áekum] o -ĔCUM [ékum],<br />
tomáu <strong>de</strong> dalguna llingua<br />
prerromana <strong>de</strong> la Península.<br />
La Casa’l Monte<br />
Llugar <strong>de</strong> la parroquia <strong>de</strong> Rue<strong>de</strong>s, barriu <strong>de</strong><br />
La Figar.<br />
●Formación <strong><strong>de</strong>l</strong> topónimu: formen esti<br />
topónimu compuestu dos sustantivos<br />
asturianos, casa y monte. Escríbense en<br />
palabres xebraes, porque caúna d’elles<br />
conserva l’acentu propiu, nes sílabes «ca» y<br />
«mon». Prescín<strong>de</strong>se <strong>de</strong> la preposición <strong>de</strong><br />
(nun principiu sería La Casa <strong><strong>de</strong>l</strong> Monte),<br />
fechu mui corriente nel asturianu cuando ta<br />
precedida <strong>de</strong> vocal: un vasu lleche, la casa<br />
Xuan, etc.<br />
●Etimoloxía: el sustantivu casa provién <strong><strong>de</strong>l</strong><br />
llatín CASAM [kásam], que significaba<br />
‘cabaña, chamizu’. <strong>El</strong> sustantivu monte<br />
remanez <strong><strong>de</strong>l</strong> llatín MŎNTEM [móntem], col<br />
mesmu significáu; ver <strong>El</strong> Monte.<br />
●Documentación histórica <strong><strong>de</strong>l</strong> topónimu: el<br />
diccionariu xeográficu <strong>de</strong> Madoz (1845-50)<br />
recueye esti topónimu como «Casa <strong><strong>de</strong>l</strong><br />
Monte», coles característiques típiques <strong>de</strong><br />
munches castellanizaciones, a saber:<br />
<strong>de</strong>saniciu <strong><strong>de</strong>l</strong> artículu y usu <strong>de</strong> la<br />
preposición «<strong>de</strong>» que la fala popular<br />
refuga.<br />
CASARES<br />
Barriu <strong>de</strong> la parroquia <strong>de</strong> Porceyo. Códigu<br />
alministrativu: 24.17.01. Nome oficial<br />
anterior: «Casares».<br />
●Formación <strong><strong>de</strong>l</strong> topónimu: ye’l sustantivu<br />
asturianu casares, plural <strong>de</strong> casar, que<br />
tanto pue significar ‘conxuntu <strong>de</strong> cases’,<br />
como ‘murueca, restos <strong>de</strong> piedra que<br />
s’axunten al esbarrumbar una construcción’.<br />
Trátase d’un <strong>de</strong>riváu <strong>de</strong> casa col sufixu<br />
colectivu -ar.<br />
●Etimoloxía: el sustantivu casa provién <strong><strong>de</strong>l</strong><br />
llatín CASAM [kásam], que significaba<br />
‘cabaña, chamizu’. <strong>El</strong> sufixu colectivu -ar ye<br />
resultáu evolutivu <strong><strong>de</strong>l</strong> llatín -AREM [-árem].<br />
Según otra interpretación, l’aniciu <strong>de</strong><br />
Casares taría nun singular casar proce<strong>de</strong>nte<br />
<strong>de</strong> κ casal, que remontaría al llatín CASALEM<br />
[kasálem] ‘<strong>de</strong> la casería’, ‘llen<strong>de</strong> <strong>de</strong> la<br />
casería’.<br />
●Documentación histórica <strong><strong>de</strong>l</strong> topónimu: nel<br />
Llibru <strong><strong>de</strong>l</strong> Cai, añu 1566, atopamos posibles<br />
menciones d’esti topónimu: «Albaro <strong>de</strong><br />
Casares, alcal<strong>de</strong> <strong>de</strong> conzejo»; «Françisco <strong>de</strong><br />
Casares, alcal<strong>de</strong> <strong>de</strong> conzejo». Lo mesmo<br />
nel Llibru Ordinariu: «y en Casares a<br />
Fernando Garçia <strong>de</strong> Poago por alcal<strong>de</strong><br />
Hermandad» (añu 1576); «y en Porzello<br />
nonbro a Alvaro <strong>de</strong> Casares» (añu 1577).<br />
56