Afstudeerscriptie - Kunstmatige Intelligentie - Rijksuniversiteit ...

6A: Discussie en conclusie
1 Terug naar de probleemstelling
1.1 Hypotheses en centrale vraagstelling checken
In het eerste hoofdstuk zijn een aantal vragen en hypotheses geformuleerd. Het is nu tijd om te
kijken wat hiervan terecht gekomen is. De centrale vraag was als volgt weergegeven:
1. Hoe ziet een cognitief model er precies uit dat in staat is een echte invulling te geven aan de
representaties en de herschrijfmechanismen van de RR-theorie?
Naast deze centrale vraag, hadden we ook nog twee specifieke hypotheses:
2. De productieregels die tot herrepresentatie leiden, ontstaan door middel van het generalisatiedoor-specialisatie-mechanisme.
3. De herrepresentatieprocessen in totaal verschillende cognitieve microdomeinen vertonen ook
op het gedetailleerde niveau van een computationeel model grote overeenkomsten.
We weten inmiddels dat we met behulp van ACT-R inderdaad een heel eind gekomen zijn met het
beantwoorden van de centrale vraag. Het model dat we voor het playrooms-experiment hebben
ontwikkeld, is eigenlijk maar een voorbeeld van een model. In hoofdstuk 4 zagen we welke
bouwstenen we nu hebben om ook andere RR-experimenten te modelleren. Deze bouwstenen
zijn het antwoord op de centrale vraagstelling en ze versterken tevens hypothese 3.
Hypothese 2 is achteraf gezien niet helemaal uitgekomen. De hypothese klopt als het gaat over de
herrepresentatie van niveau I naar niveau E1. Voor de tweede herrepresentatieslag – van niveau
E1 naar niveau E2/3 – gaat hypothese 2 niet op. We kunnen eigenlijk nog niet zo veel zeggen
over deze herrepresentatie, maar het lijkt erop dat er een ander soort vertaling gemaakt moet
worden dan generalisatie-door-specialisatie. Generalisatie-door-specialisatie leidt immers altijd tot
nieuwe productieregels en de tweede herrepresentatieslag moet niet nieuwe productieregels
opleveren, maar nieuwe declaratieve chunks. Gelukkig heeft hypothese 2 ons in eerste instantie
wel op het juiste spoor gebracht. Het begrijpen van constructies met determinatoren hebben we
opgevat als een functie die van determinator, via de situatie, naar de rol van de determinator loopt.
De omzetting van determinator naar rol gebeurt via analogie (zie figuur 8), in twee stappen,
voorbeeld aanvragen en analogie uitvoeren. Deze strategie is de uitgangssituatie voor
representational redescription. Het generalisatie-door-specialisatiemechanisme heeft vervolgens
zijn werk gedaan en het bleek inderdaad mogelijk hiermee de resultaten van het experiment te
verklaren.
1.2 Analogie trekken als een simpele heuristiek
De vraag die na het checken van de hypotheses nog overblijft is, waar komt de gebruikte
analogiestrategie in eerste instantie dan vandaan? Je zou kunnen zeggen, dat deze strategie een
instantie is van een hele algemene analogie-heuristiek. Als je een taak wilt uitvoeren en je hebt er
geen specialistische productieregels voor, dan probeer je je een eerdere instantie van de
taakuitvoering te vinden, die succesvol was en die lijkt op de huidige instantie. Vervolgens doe je
hetzelfde als toen, aangepast aan de huidige instantie. Deze heuristiek is heel algemeen
105