Afstudeerscriptie - Kunstmatige Intelligentie - Rijksuniversiteit ...

Architectuur: Q-SOAR is gemaakt in de SOAR-architectuur. Dit is een symbolische architectuur.
Er is één leermechanisme en dat is chunking. Dit mechanisme zorgt ervoor dat er een
verschuiving optreedt van bewuste, expliciete verwerking naar meer automatische, impliciete
verwerking. Het feit dat dit model is ontwikkeld in een cognitieve architectuur, heeft een hoop
voordelen. Omdat de architectuur meer beperkingen met zich meebrengt, worden de stappen van
het model wel psychologisch plausibeler. Ook is zo'n model makkelijker te vergelijken met en te
integreren in andere modellen die in dezelfde architectuur zijn gemaakt, waardoor meer eenheid
nagestreefd kan worden (Simon en Halford, 1995).
Startkennis:
1. Kinderen van drie en vier jaar kunnen de hoeveelheid bepalen van een groep objecten, die
niet groter is dan vier objecten. Dit doen ze door middel van subitizing. Ze zien de
hoeveelheid dus in één oogopslag.
2. Jonge kinderen kunnen grotere hoeveelheden tellen. Kinderen jonger dan vier jaar zullen
tellen echter niet spontaan gebruiken als een methode om kwalitatieve problemen op te
lossen.
3. Kinderen die nog geen conservatiekennis hebben, kunnen toch conservatievraagstukken
beantwoorden, als ze maar een specifieke kwantitatieve waarde kunnen bepalen voor de
objecten.
4. Kinderen die nog geen conservatiekennis hebben, kunnen geen correcte antwoorden
geven op conservatievraagstukken, als ze geen specifieke kwantitatieve waarde kunnen
bepalen voor de objecten.
Omgeving/input: De driejarigen hebben in het begin andere kennis en andere strategieën dan de
vierjarigen. Dit betekent dat ervaring met de omgeving in de loop van het tussenliggende
levensjaar kennelijk deze veranderingen met zich meebrengt. De input tijdens het
trainingsexperiment is voor beide leeftijdsgroepen wel precies identiek.
Experimenten: Het model is een simulatie van een specifiek experiment dat uitgevoerd is door
Gelman in 1982 (geciteerd in Simon en Klahr 1995). Het is een trainingsexperiment, waaraan
driejarige en vierjarige kinderen deelnamen. Er waren twee soorten controlegroepen.
Simulatie: Er is een apart model gemaakt dat het leren van de driejaringen simuleert (Q-SOAR-3)
en één dat de vierjarigen simuleert (Q-SOAR-4).
Overgang: Zowel de driejarigen als de vierjarigen leren tijdens het experiment, maar bereiken
andere niveaus. Ze maken dus niet dezelfde overgangen. Voor de drie- en vierjarigen geldt
verschillende beginkennis. Ze gebruiken ook verschillende strategieën. Helaas is dit model niet zo
opgezet, dat het ook aangeeft hoe de ontwikkeling van driejarige naar vierjarige gaat, wat betreft
de beginkennis en strategieën.
Verband met RR-theorie: In Beyond modularity gaat Karmiloff-Smith ook in op het leren van
number conservation. Vanuit de RR-theorie is het echter vooral interessant hoe kinderen de
ontwikkeling doormaken van juiste antwoorden geven op conservatievraagstukken naar dit
kunnen doen zonder te tellen en met het geven van de juiste verklaring. Tollefsrud-Anderson et al.
(geciteerd in Karmiloff-Smith, 1992) hebben een experiment gedaan, waaruit bleek dat kinderen
de volgende ontwikkeling doormaken: ze geven op een gegeven moment juiste antwoorden op
vraagstukken over conservatie, maar blijken wel een lange reactietijd te hebben, omdat ze de
elementen natellen. Later worden hun reactietijden sneller, omdat tellen niet meer nodig is, maar
ze kunnen geen verklaring geven voor hun antwoorden. Pas weer later in de ontwikkeling kunnen
ze die verklaring wel geven. Deze ontwikkeling past natuurlijk mooi in de RR-theorie. Het Q-SOAR
model is dus minder veelzeggend voor de RR-theorie, want de uiteindelijk geleerde vaardigheid
bevindt zich nog maar op het I-niveau.
41