Afstudeerscriptie - Kunstmatige Intelligentie - Rijksuniversiteit ...

als het maar voldoende tijd krijgt, ook in staat van weinig voorkomende gevallen de regelmaat te
ontdekken. Het gevolg is dat het model een productieregel tot zijn beschikking krijgt die une-des
als te gebruiken determinator selecteert. Dit leidt er in sommige runs inderdaad toe dat het model
zelf veel vaker une-des Xs gebruikt, terwijl hij deze constructie niet vaak aangeboden krijgt.
Andere aspecten van de productiekant van het model zijn geen aandachtspunt geweest. We
zullen in één van de volgende hoofdstukken zien, dat het model zich daar wel uitstekend voor
leent.
Een onderdeel van het playrooms-experiment dat buiten het model is gelaten, is de vraag
aan de kinderen – nadat ze een antwoord hebben gegeven – of de zin Prête moi la / une X (leen
me de/een X) ook aan de andere pop zou kunnen zijn gericht. Het model simuleert deze taak dus
niet, maar met behulp van het model kan wel een verklaring gegeven worden voor de resultaten
op dit onderdeel. Uit de resultaten van de proefpersonen blijkt, dat de kinderen in fase 1 vaak
vinden dat de zin inderdaad net zo goed tegen de andere pop zou kunnen zijn gezegd. In fase 2
kiezen ze resoluut voor de verkeerde pop en vinden de andere pop geen mogelijkheid. In fase 3
selecteren ze wel weer de juiste pop en nu zijn ze ook zo zeker van hun zaak dat ze terecht
aangeven dat de andere pop niet had gekund. Deze trend is met het model te verklaren door te
kijken naar de competitie tussen de analogiestrategie en de nieuw ontwikkelde productieregels. In
fase 1 ontstaan er wel nieuwe productieregels, die de analogiestrategie beconcurreren, maar deze
blijven min of meer even sterk als de analogiestrategie. In deze fase komt het dus vrij veel voor
dat het model nog een voorbeeld uit het geheugen ophaalt en deze gebruikt voor analogie. Als de
onderzoeksleider nu aan het model zou vragen of de andere kamer ook zou kunnen, dan zal het
antwoord van het model inderdaad "ja" zijn, omdat het ook een voorbeeld op kan halen met une
als één en dus is de kamer met precies één van het gevraagde object ook een mogelijkheid. In de
tweede fase heb je dezelfde concurrentie tussen analogiestrategie en nieuwe productieregels. In
deze fase winnen de nieuwe productieregels echter veel terrein. Dit betekent dat het kind niet snel
terug zal vallen op het opzoeken van een eerder voorbeeld. Daardoor kan het zich minder
makkelijk voorstellen dat de andere kamer ook wel goed zou kunnen zijn.
Bovenstaande uiteenzetting laat zien dat het model een redelijk uitgebreid model is met
veel potentieel. We zullen de beschrijving van de werking en de resultaten hier echter bij laten,
omdat dit hoofdstuk anders veel te lang zou worden. Het model zelf is te vinden op mijn
internetpagina: http://www.ai.rug.nl/~karinz/. Vanaf het volgende hoofdstuk zullen we de details
achter ons laten en ons bezig gaan houden met de vragen: wat hebben we nu eigenlijk aan het
determinatorenmodel en wat kunnen we ervan leren?
81