PODO II - Federaal Wetenschapsbeleid

Project CP/35 - “Verhandelbare Mobiliteitsrechten: Haalbaarheid, Socio-economische effectiviteit en Maatschappelijk
Draagvlak”
• Binnen de groep van de mobiliteitsactoren maakten we onderscheid tussen drie
subgroepen: werkgeversorganisaties (als de belangrijkste vervoersgeneratoren), vertegenwoordigers
van de verschillende transportsystemen (trein, bus, auto, fiets) en
kenniscentra (universiteiten en studiebureaus).
• De groep van de gebruikersorganisaties vertegenwoordigt een breed spectrum van de
verschillende groepen in de samenleving (jeugd, gezinnen, senioren, ..). Daarnaast zijn
vertegenwoordigers opgenomen van de gebruikers van de diverse transportsystemen
(OV-gebruikers, fietsers, automobilisten, motorrijders, ..). Een derde belangrijke
subgroep zijn de vakbonden omdat zij de belangrijkste groep binnen de
mobiliteitsvraag (woon-werkverkeer) vertegenwoordigen.
4.1.1.2. Structuur van de bevraging
We opteerden zoals gezegd voor een bevraging van het beleidsdelphi-type in twee
schriftelijke rondes.
Ronde 1
De eerste schriftelijke vragenronde bestond uit drie ‘vragenblokken’:
In het eerste blok wensten we de mening van de respondenten te kennen i.v.m. de relatie
tussen transport en duurzame ontwikkeling. Hoe belangrijk vinden de panelleden de negatieve
effecten van mobiliteit op het milieu, verkeersveiligheid, …? In welke mate kunnen
problemen van congestie, verkeersonveiligheid, … gerelateerd worden aan de sterke stijging
van het autogebruik? Is een striktere beheersing van de mobiliteitsvraag noodzakelijk en
wenselijk om de negatieve maatschappelijke trends om te keren? Moeten we met z’n allen
minder met de auto rijden?
Bevragingstechniek: de bevraging gebeurde d.m.v. stellingen over de ernst van de
probleemvelden, over de sterkte van de relatie tussen autogebruik enerzijds en de problemen
anderzijds, over de mate waarin de beheersing van de mobiliteitsvraag kan tegemoet komen
aan de problemen. De respondenten konden antwoorden op een 4-puntenschaal en werden
uitgenodigd om hun onderliggende argumentaties te noteren.
In een tweede vragenblok zoomden we in op concrete beleidsalternatieven. Welke
instrumenten beschouwt het Delphi-panel als effectief om de mobiliteitsvraag te beheersen en
welke niet? We gaven een opsomming van verschillende types van instrumenten en vroegen
de deskundigen om hun mening inzake de wenselijkheid van hun effecten op het milieu, de
economie en de maatschappij.
Bevragingstechniek: stellingen i.v.m. concrete maatregelen ter beheersing van de
mobiliteitsvraag. Ook hier konden de respondenten antwoorden op een 4-puntenschaal en
werden zij uitgenodigd om hun antwoorden te beargumenteren.
In het derde blok werd ingegaan op het instrument van verhandelbare mobiliteitsrechten, en
meerbepaald het scenario van verhandelbare autokilometerrechten (VAR). Vooreerst werd het
instrument kort geschetst aan de panelleden met zijn voornaamste principes, inspiratiebronnen
en concrete pistes voor implementatie. Vervolgens werden de hypothesen van effecten voor
milieu, economie en maatschappij en technologische haalbaarheid aangehaald in stellingen en
werd naar de eerste reacties gepolst.
PODO II - Deel I - Duurzame productie- en consumptiepatronen – Transport 131