PODO II - Federaal Wetenschapsbeleid

Project CP/35 - “Verhandelbare Mobiliteitsrechten: Haalbaarheid, Socio-economische effectiviteit en Maatschappelijk
Draagvlak”
daarover zijn de meningen eerder verdeeld. Ook moet aan de laagste inkomensgroepen initieel
niet meer rechten gegeven worden (stelling 35), maar het systeem moet meer rekening houden
met bestaande verschillen in autoafhankelijkheid. Gezinnen met kinderen worden gerekend
tot de groep die sterker afhankelijk is van de wagen. Daarnaast worden autopendelaars hard
aangepakt (stellingen 9 en 11). Dikwijls gaat een hele hap uit hun budget naar woonwerkverplaatsingen
en is de mogelijkheid voor alternatieve vervoerswijzen (zeker op korte
termijn) eerder beperkt. De werkplaats ligt niet binnen het bereik van het openbaar vervoer
en/of men werkt op tijdstippen waarop OV niet tot de mogelijkheden behoren en/of de
woonplaats zelf ligt niet binnen OV-bereik. Het is ook niet evident dat gezinnen hun
woonplaats vrij kunnen kiezen in functie van de beschikbaarheid van OV-alternatieven.
Het systeem van verhandelbare autokilometerrechten zet individuen en gezinnen duidelijk aan
tot milieubewuster omgaan met mobiliteit (stelling 16). De meerderheid gelooft dat VAR in
staat is om het gewoontedrag (dat het autogebruik ten dele is) te doorbreken. Het rijgedrag
blijft evenwel buiten schot met VAR: het stimuleert autobestuurders niet om anders te rijden.
De stimulerende rol van VAR t.a.v. bedrijven wordt beperkt ingeschat. Er is bij het panel zelfs
eerder een vrees voor misbruiken door bedrijven (stelling 5).
PODO II - Deel I - Duurzame productie- en consumptiepatronen – Transport 158