Mariniers van Klademak podium - Stichting Papua Erfgoed

volgen. Het heerlijke, opwindende gevoel was nu overal in haar lichaam
en werd zo hevig dat zij Doorn van zich afduwde en haar benen met
een luide klap sloot. Daarna trok ze hem opnieuw op zich en sloeg
een been om hem heen. Haar trillende mond zocht begerig de zijne
en het wond haar op een perverse manier op om haar eigen wellust
van zijn lippen te proeven. Zij zoog zich grommend aan hem vast,
haar tong rusteloos in zijn mondholte bewegend. Zo genoten zij minuten
achtereen van elkaar. De kussen en strelingen culmineerden ten slotte
in de vereniging van hun naakte lichamen. Doorn drong met brute
hardheid in haar schoot, hoorde haar even naar adem snakken en voelde
hoe hij zonder weerstand te ontmoeten dieper in haar gleed. Het ritme
van hun bewegende lichamen werd snel en stotend, onbeheerst. Met
korte rukkende bewegingen werkten zij zich naar de climax toe. Die
kwam als een explosie en tegelijk als een bevrijding. Na het korte
moment van vervoering, waarin zij elkaar onstuimig zoenden en streelden,
bleef Greta stil en met gesloten ogen onder hem liggen. Toen
hij haar oogleden teder zoende proefde hij de zilte smaak van haar
tranen en hij drukte zijn neus snuivend in de gouden haarmassa die
op het laken lag uitgespreid. Hij wist dat het goed geweest was, van
Greta hield hij. Tineke kon niet in haar schaduw staan. Hij mocht
de twee vrouwen niet met elkaar vergelijken, uiterlijk en ook innerlijk
verschilden zij zoveel. Tineke was brutaal, platvloers, het ruwe product
van een Haagse volksbuurt. Greta daarentegen had een zekere distinctie,
die zij zelfs in bed nog behield. Ze gaf zich over aan de liefde zonder
vulgair te worden. Verder miste zij het egoïstische van Tineke en
kwam er geen liederlijke taal over haar lippen. Een oneindig gevoel
van tederheid kwam over hem terwijl hi) naar haar open mond en
de zacht trillende oogharen keek. Hij zoende het puntje van haar neus
en legde zijn handen op haar borsten.
"Greta, je bent de mooiste, de goddelijkste..."
Verder kwam hij niet. Greta sloeg met een zucht van tevredenheid
en geluk haar oogleden op en nam zijn hoofd tussen haar handen, zoende
hem innig en fluisterde: "Nico, het is zo heerlijk... Toen je er niet
was heb ik hieraan zo dikwijls gedacht."
Ze het hem los en ging met opgetrokken knieën tegen de muur aan
het hoofdeinde zitten. "Van die kuise Greta in het begin is niet veel
over, jongen. Toen ik jou bij Sietse en Annie ontmoette had ik dit
niet kunnen dromen. Toch is het gebeurd, al begrijp ik zelf nog niet
goed hoe ik zo ver ben gekomen, Nico."
"Heb je spijt?" vroeg hij.
Ze schudde haar hoofd en legde haar kin op haar knieën. "Ik niet.
Als ik spijt had zou ik je nu wegsturen, lieverd."
"Jaap zei nog wel dat JIJ je nooit zou laten versieren."
"Vier maanden geleden had hij gelijk. Ik zag het niet meer zitten,
Nico. Ik had de moed verloren en wist niet meer wat ik moest. Toen
kwam JIJ. Ik voel me nu veel beter. Geen slapeloze nachten meer,
geen gepieker. Het is moeilijk onder woorden te brengen wat je voelt
als iemand veel voor je betekent en als je weet dat JIJ veel voor die
iemand betekent. Ik voel me vanavond gelukkig. Met jou, Nico..."
"Mmmm," bromde hij verlegen en hij streelde het neerhangende haar
111