Mariniers van Klademak podium - Stichting Papua Erfgoed

HOOFDSTUK 3.
Vier dagen waren voorbij gegaan. De dag na het mislukte bombardement
werd opnieuw een luchtaanval op de stellingen van de infiltranten
uitgevoerd. Tijdens een verkenning van het terrein door vermomde
politieagenten werd vastgesteld dat de Indonesiërs zich op hun oude
bivakplaats teruggetrokken hadden. De agenten scharrelden in lendendoek
of korte broek in de buurt van het bivak rond en gedroegen zich
als nieuwsgierige en vriendelijke kampongbewoners. Er was geen infiltrant
die argwaan koesterde tegen de Papoea's. De spionnen namen
alles goed in zich op en keerden in Teminabuan terug met nuttige
en betrouwbare informatie over de sterkte en conditie van de parachutisten.
De tweede luchtaanval verliep daarna aanmerkelijk beter dan de eerste.
Twee Neptunes gooiden hun bommen en raketten op het vijandelijk
bivak, waarna zij het nog een keer dunnetjes over deden met hun boordmitrailleurs.
Vanaf hun plaats op de heuvel, warm en tot het uiterste gespannen,
konden de mannen van de afsluitingsgroep het hele verloop van de
actie in de lucht volgen.
Nadat de vliegtuigen ten afscheid met hun vleugels tippend vertrokken
waren, werd er andermaal een verkenning uitgevoerd. Ze vonden een
verlaten bivak en uit alles viel op te maken dat de infiltranten overhaast
gevlucht waren. Over de resultaten van het bombardement kon
niet veel concreets gezegd worden. Er waren bomkraters van drie
meter diep, op de paden lagen lappen glibberig en ondefinieerbaar
spul waar niet uit op kon worden gemaakt of het afkomstig was van
mens of dier. Wel werd een flinke voorraad wapens, munitie en uitrusting
buitgemaakt, alles in paniek achtergelaten door de infiltranten.
Korporaal Brouwer was de vinder van een parachute, waarin hij rantsoenen
en kleine- zakjes met tuinzaden aantrof, naast voorwerpen die
een man in de wildernis tot nut kunnen zijn. Het zaad was voldoende
om enkele flinke tuinen mee te vullen en het was iedereen een raadsel
met welk doel de ploppers dit zaaigoed mee hadden genomen naar
Nieuw-Guinea.
Opnieuw waren de infiltranten in het ondoordringbare oerwoud gevlucht
en het leek niet waarschijnlijk dat zij nog eens naar de bivakplaats
terug zouden keren.
De volgende twee dagen patrouilleerden leden van het P.V.K. en de
politie intensief in de wijde omtrek, slechts gewapend met pijl en
boog of speer. Een enkele bijzonder dappere Papoea durfde het al
aan met een parang of een mes. Ze werden bijgestaan door echte
kampongbewoners, die de omgeving op hun duimpje kenden en derhalve
uitstekende gidsen waren.
Het was op een zondagmiddag toen een kleine verkenningsgroep in
Teminabuan terugkeerde met het nieuws dat een afdeling van naar
schatting veertig infiltranten zich op ongeveer tien kilometer afstand
van de nederzetting in de rimboe ophield. Ze hadden een groot bivak
opgezet en het zag ernaar uit dat zij op deze nieuwe plek zeker nog
51