Mariniers van Klademak podium - Stichting Papua Erfgoed

zijn hier vogelvrij, het is treurig."
Greta streek een blonde haarlok van haar voorhoofd. "De marine heeft
ook weer een fraai staaltje uitgehaald, hè 7 "
Dupont ging er breed voor zitten. "Weer een heroïsch feit op naam
van de grote luitenant Drost, de Napoleon van Nieuw-Guinea."
"Hoe kwamen jullie in dat noodweer terecht 7 "
Dupont deed het hele verhaal. Geen woord over Nico, dacht hij verbaasd.
Toch een avontuurtje dus 7 Hij kon het zich niet goed voorstellen.
Greta was zo niet. Hij zou het haar vragen als hij even met haar
alleen was.
"Het toppunt van dwaasheid en roekeloosheid," zei Sietse nadat Dupont
alles verteld had. "Blijf met zulk weer maar gerust aan de wal."
"Die luitenant van jullie loopt nog eens flink met zijn hoofd tegen
de muur," zei Greta. "Hij had jullie bijna de dood ingejaagd."
Iedereen wilde nu zijn mening over luitenant Drost geven. Greta stond
op en zei tegen Dupont: "Ga je even mee naar de keuken, Harry 7
Ik wil je iets vragen wat de anderen niets aangaat."
Hij volgde haar naar de keuken. Greta ging op een stoel zitten en
keek hem aan.
"Waar is Nico 7 "
"In Klademak. Hij heeft malaria."
"Ik had graag nog een keer met hem willen praten."
"Ik dacht dat er mets meer te praten viel, Greta."
Ze keek hem strak aan. "Hij heeft me nadat jullie naar Sausapor vertrokken
nooit geschreven, Harry."
"Dat wist ik niet."
"Ik heb hem nog wel een brief geschreven, maar daar is hij zeker
zo van geschrokken... Heeft hij er niet met je over gepraat 7 "
"Ik weet dat hij in Kwoor een brief van je kreeg, Greta. Ik wil me
er niet mee bemoeien, maar... 3e hebt toch geschreven dat het uit
was tussen jullie 7 "
"Heeft hij je dat voorgekauwd 7 "
"Ja. Hij was niet te genieten en wilde er verder ook niet met me
over praten. Ik vond het maar een vreemde zaak. Heb je het niet
uitgemaakt 7 "
"Geen sprake van." Greta stak met licht trillende vingers een sigaret
op. Grote rookwolken de kamer inblazend zei ze zacht: "Dan weet
je zeker ook niet dat ik zwanger was 7 "
Hij keek haar sprakeloos aan.
Greta lachte kort. "Niet dus, ik zie het aan je gezicht. Ik zei was.
Na het ongeluk was alles weg, Harry."
"God! En dat weet Nico 7 "
"Alleen dat ik in verwachting was. Dat schreef ik hem. Daarna hoorde
ik maar niets van hem. Toen kreeg ik het ongeluk. Ik wachtte op een
brief van hem, maar toen die niet kwam heb ik daar mijn conclusies
uit getrokken, Harry."
"Dat begrijp ik. Verdorie, het spijt me geweldig voor je, Greta."
"Ik geloof je."
"En ik meen het echt. Ik snap niets meer van Nico."
"Ik nog minder." Greta drukte de sigaret uit en stond op. "Hij had
224