Mariniers van Klademak podium - Stichting Papua Erfgoed

Doorn knikte, maar hij kon zijn ogen niet van het witte figuurtje af
krijgen. "Vaarwel Sorong," zei hij. "Tot ziens in Holland, Greta."
Bij een van de geschutstorens stonden sergeant Bruinen en majoor
Oord. De laatste was in alle staten en stak dat niet onder stoelen
en banken.
"Godverdomme," riep hij, "die lui spelen de vellen van hun trommels
en niemand neemt er notitie van, Bruinen."
"Ze hebben de buik vol van de k.1."
"Maar het is toch een mooi gebaar 7 Een vredesgebaar, zo moet je
het opvatten. Wij negeren het gewoon. Denk maar dat dit kwaad bloed
zal zetten."
"Daarvan ben ik overtuigd," zei Bruinen. "Ach, het zijn kwajongens.
Die dienstplichtigen weten zo'n gebaar niet naar waarde te schatten,"
voegde hij er glimlachend aan toe. Zelf vond hij het prachtig dat niemand
naar de drumband had omgekeken.
"Dit zullen we in Biak wel op ons brood krijgen," zei Oord. "Ze staan
voor paal.'"
Bruinen voelde er niets voor om er met de ander over te discussieren.
Hij haalde zijn schouders op en liep naar Doorn en Dupont. Nog steeds
konden ze de witte jurk van Greta onderscheiden, al was het niet
veel meer dan een wit vlekje.
Het werd snel donkerder. Zware wolken waren gedurende de ochtend
in de richting van Sorong gedreven en hadden al voor een voorproefje
gezorgd in de vorm van een miezerig buitje. Nu schoof een ondoordringbaar
regengordijn over de havenstad. Opeens was Sorong verdwenen.
Rondom was alleen nog maar water te zien. Een ogenblik dacht Doorn
aan de storm tijdens de tocht naar Krokodileiland.
De "Overijssel" liet een breed uitwaaierende hekgolf achter zich en
met elke slag van de machtige schroeven verwijderde het schip zich
van de oliestad.
"Kom mee naar binnen," zei Bruinen. "Hier aan dek valt niets te beleven."
In een ruimte die zo koud als de koelcel van een slager was werden
zij verwelkomd door een aantal matrozen die geen dienst hadden.
Ze namen plaats aan de bakstafels en kregen van alle kanten sigaretten
aangeboden.
"Camel," zei Dupont verrast. "Toe maar, de vloot rookt er goed van."
Een magere, ziekelijk bleke matroos lachte zuur. "Mogen we asjeblieft 7
Op deze praam hebben we verder ook al niets. Jullie zijn tenminste
nog in de rimboe geweest. 3e hebt op ploppers gejaagd terwijl wij
maar heen een weer voeren."
Doorn rookte zijn sigaret genietend. Hij liet zijn gedachten de vrije
loop. Zo merkte hij niet dat er nog meer matrozen aan de tafels kwamen
zitten. Ze waren tuk op sterke verhalen van de mariniers, die
in ruil voor sigaretten maar al te graag een verhaaltje uit hun duim
zogen. Een Indische jongen met een snor en korporaalsstrepen stootte
Doorn aan en zei lachend: "Hela, zoet wat erpier, wat zit JIJ te suffen.
Is je opoe gestorven 7 Vertel JIJ ook 'ns wat over de ploppers."
Doorn keerde terug tot de werkelijkheid. Hij haalde een pakje sigaretten
naar zich toe en zei onverschillig: "Och, zo veel hebben we nu ook
248