Mariniers van Klademak podium - Stichting Papua Erfgoed

door kamfer in de koffie en het eten niet te onderdrukken viel. Het
bracht hem danig in verwarring. Doorn wilde de zaak niet forceren.
Omdat Greta zich niet terugtrok drukte hij haar nog wat steviger
tegen zich aan, waardoor hij haar borsten en buik duidelijk door de
dunne jurk heen voelde. Hij transpireerde hevig. Zijn adem inhoudend
legde hij een wang op het geurende haar, nu bijna zeker van zijn zaak.
De alcohol maakte hem overmoedig en toen Greta nog geen protest
liet horen wilde hij zijn wang tegen de hare leggen en er teder zijn
lippen op drukken, zo verliefd voelde hij zich. Zij moedigde hem niet
duidelijk aan, maar had zij hem niet zelf gevraagd voor deze dans 7
Dat gaf toch hoopJ Hij liet zijn ene hand langs haar ranke rug naar
beneden glijden, voelde de ruggegraat onder zijn tastende vingertoppen
en raakte toen haar achterwerk aan. Alcohol maakt de zinnen los
en wakkert menigmaal de overmoed aan tot roekeloosheid. Hij drukte
Greta nog stijver tegen zich aan en legde zijn wang vermetel tegen
de hare, in stilte verrukt over haar meegaandheid die volgens hem
een zekere belofte voor de rest van de avond inhield. De woorden
van 3aap telde hij niet in deze ogenblikken van verrukking en opwinding.
Maar plotseling trok Greta haar hoofd met een ruk opzij en keek hem
verontwaardigd aan.
"Niet zo close, marinier," zei ze vermanend, maar zonder boosheid
in haar stem.
Haar woorden en de afweer in haar stem maakten dat hij met beide
benen op de grond belandde. Niet zo close... Ze had natuurlijk groot
gelijk. Hij hield haar braaf een eindje van zich af, maar daardoor
zakte zijn opwinding niet.
Het was de laatste dans. Sietse en Annie vonden het welletjes. De
meeste gasten namen afscheid en begaven zich huiswaarts. Kees, Herma
en Greta bleven zitten, samen met de treuzelende mariniers. Ze hadden
meer drank op dan goed was, maar Doorn en Dupont accepteerden
graag nog een fles bier van Sietse, die blijkbaar bang was dat hij hun
tekort zou doen.
"Zal ik je maar naar huis brengen 7 " vroeg Doorn aan Greta.
Hij was nu niet meer te stuiten. De aanraking met haar lichaam, samen
met de typisch vrouwelijke geurtjes en de steeds wisselende uitdrukking
in haar helderblauwe ogen, dat alles had hem volledig van zijn stuk
gebracht. Hij kon zich niet aan de indruk onttrekken dat Greta een
spelletje met hem speelde en dat ook nog verdraaid leuk vond. Wellicht
zag zij het als een welkome afleiding en lachte ze hem achter zijn
rug uit. Dat was geen prettig idee. Greta was in alle opzichten een
begerenswaardige vrouw, met als enige minpunt, doch dat woog tamelijk
zwaar, dat zij niet meer vrij was.
Greta keek hem met spotogen aan en schudde haar lange blonde haren
met een kokette hoofdbeweging naar achteren.
"Wat zou je ervan zeggen als ik jou en Dupont eens naar Klademak
bracht 7 "
"Da's een goeie mop," zei Dupont, die zijn ogen met moeite open
kon houden. "Zeg, we zitten niet om een moeder verlegen"'
"Zie je rruj dan als een moeder, als jouw moeder 7 " vroeg ze lachend.
Doorn zag twee stevige borsten bewegen in haar jurk en in zijn verbeel-
22