Mariniers van Klademak podium - Stichting Papua Erfgoed

je soms naar je meisje, majoor 7 "
"Was dat maar waar," zei Oord zuchtend en even zag ruj Viola Liauw
voor zich.
"Allemaal onder het mes morgen," herhaalde de officier. "Een lust
voor het oog zal dat zijn als ze met korte koppies door de kampong
lopen. In schone kleren uiteraard, plus geschoren kin en wangen. Een
snor mogen ze voor mijn part laten groeien. Ik wil mariniers zien
en geen zwervers.' Verder moet er meer aandacht worden besteed
aan de hygiëne. Kleren goed wassen en vooral de diverse lichaamsdelen
niet vergeten. Geen zeep 7 Dan maar met zand in de kali."
"We zullen ervoor zorgen, luitenant," zei Oord. "En de discipline wat
opvoeren, ze worden zo lui als varkens."
"Dat kan z'n nut hebben, majoor. Leg de zweep er maar over. Afijn,
dat kan ik wel aan jullie overlaten. Sergeant Vermeulen weet ook
wel hoe hij de kerels aan moet pakken."
"Ik ook wel," zei Oord, die danig in zijn sas was met de nieuwe orders.
"Vooral Doorn en zijn maatje moeten weten dat ze niet bij de padvinderij
zitten," zei de officier. Hij kreeg opeens een ontevreden uitdrukking
op zijn gezicht. Bruinen achtte het raadzaam niet in de verdediging
te gaan. Hij had er ook geen vermoeden van waarom luitenant Drost
speciaal Doorn en Dupont noemde. Er was tijdens zijn afwezigheid
vermoedelijk iets gebeurd waardoor de beide heren zich het ongenoegen
van de officier op de hals hadden gehaald. Luitenant Drost liet zijn
ogen door het huis dwalen. Overal zaten groepjes mariniers te praten.
Het vuur in de kombuis wierp een rossig schijnsel door het huis. Nog
net binnen de lichtkring zag hij de twee schildwachten lopen. Hij zag
dat Doorn iets in zijn ene hand hield en dat hij ermee zwaaide alsof
het een fakkel was. Zonder zich een ogenblik te bedenken stond hij
op en riep luid: "3ij daar, wat heb je in je hand, Doorn 7 "
"Een Panorama," antwoordde Doorn en keek beduusd naar het dubbelgevouwen
tijdschrift in zijn hand.
"3e loopt dus tijdens je wacht te lezen."
"Nee. Ik loop er mee naar de vliegen te slaan," antwoordde Doorn.
Hij wist wel dat hij geen enkele kans had. Drost zocht een stok om
mee te slaan en hij had hem die als het ware zelf aangereikt.
"Je liep verdomme te lezen," zei luitenant Drost driftig. "Wat doe
je anders met zo'n blad." Hij keek Oord aan. "Majoor, liep die vent
te lezen 7 "
"3azeker luitenant," zei Oord haastig. Hij deed nu ook een duit in
het zakje. "Ontken maar niet, Doorn. 3e loopt met een Panorama,
ik zie het toch ook 7 "
Doorn keek hem kalm aan, maar zijn hand met het tijdschrift erin
trilde. "Ik liep niet te lezen," herhaalde hij, inwendig steenkoud wordend.
Luitenant Drost werd nu kwaad. Hij duldde geen tegenspraak van een
mindere en had ook geen protest van Doorn verwacht. Hij dacht weer
aan het lossen van de rubberboot en de recalcitrante houding van Dupont.
"Doorn, we praten er niet lang over. 3e liep te lezen. Of in ieder
geval naar de foto's te kijken. Loop JIJ vannacht maar eens twee uurtjes
extra, dan zul je in het vervolg wel uitkijken. Lezen terwijl je wacht
hebt! Ga straks maar naar korporaal 3etses en vraag welke wacht
183