Mariniers van Klademak podium - Stichting Papua Erfgoed

nog boven het water uitstak. Onder het wateroppervlak was het niet
zo koud.
"Daar komt de boot met sergeant Bruinen," meldde hij en wees in
de verte, waar de contouren van de landingsboot nog vaag zichtbaar
waren. De rubberboot had zich net losgemaakt van het vaartuig en
kwam nu snel op de kust af. Ze vingen voor de laatste maal de zodiac
op en begroetten sergeant Bruinen niet al te vriendelijk. Hij zat als
een Turkse Pasja op de bodem van de zodiac, zijn pack met dekenro!
aan zijn borst klemmend alsof het een baby was. Zijn ogen stonden
niet bijster helder en toen hij rechtop ging zitten rook Doorn een
zurige bierlucht.
"Hallo, daar zijn we weer.'" riep de onderofficier blijmoedig en hij
liet zijn baby bijna in het water vallen. Dupont wist het pack nog
net op tijd te grijpen.
"Ja, u bent thuis, sergeant," zei de bootbestuurder. "Tahiti. De mooie
meiden moet je er maar bij fantaseren."
"3onges, help de ssss...sesjant effe," zei Bruinen. Hij ging wankelend
rechtop staan, waarbij het niet veel scheelde of hij was ruggehngs
in zee gekieperd. Doorn trad ditmaal op als redder en duwde hem
hardhandig terug in de boot. Ze hielpen Bruinen met uitstappen en
nadat die operatie vlekkeloos was volbracht greep hij de touwlussen
en ging met zijn buik over de rand van de rubberboot hangen.
"Heb...hebbik alles wel 9 "
Dupont nam zijn Uzi aan van de bestuurder en Doorn ontfermde zich
over het pack.
"Wat had u allemaal nog meer bij u ? " vroeg de man van de zodiac,
die nu graag terug wilde naar de klep. Ze konden het vaartuig nu met
meer zien, het was praktisch donker.
Bruinen vloekte en sloeg zich kletsend voor het hoofd. "Jezus, de beurs'"
"Welke beurs 9 " zei Doorn ongeduldig.
"Me beurs," herhaalde Bruinen paniekerig. "Driehonderd balie naar
de klote... Waar is me beurs 9 "
"In een van uw zakken 9 " dacht Dupont.
"Honderd piek van mezelf, tweehonderd van Oord. Alles is weg," jammerde
Bruinen en hij keerde al zijn zakken binnenstebuiten. Er zat
heel wat in, maar een beurs was er niet bij.
"Wat een ramp," klaagde hij. "Wat zal Oord zeggen als hij dit hoort."
HIJ klauterde met grote moeite terug in de boot, deed daartoe althans
een poging, maar gleed zijdelings het koude water in. Nog een poging
werd ondernomen en Doorn gaf hem grinnikend een kontje, zodat hij
als een zoutzak in de zodiac plofte. Jammerend begon Bruinen te
zoeken naar de verloren beurs en voor de tweede keer was het resultaat
nihil. Doorn en Dupont hielden de lussen van de rubberboot vast en
volgden vol ongeduld en geërgerd de verrichtingen van de wanhopige
sergeant.
"Jonges, help...help me nou toch sjoeke," riep Bruinen met overslaande
stem. "De beurs is weg, alle cente van de majoor naar de kloteV'
"Verdomme, denk dan eens na, sergeant," zei de bootbestuurder nijdig.
"Ik moet weg, anders mis ik het schip straks nog."
Bruinen lag op zijn knieën in de zodiac, het toonbeeld van rampzalig-
180