Mariniers van Klademak podium - Stichting Papua Erfgoed

net wat ik niet wil.'"
"Nu spreek je in raadselen," zei Herma met opgetrokken wenkbrauwen.
Greta haalde diep adem en ratelde haar verhaaltje af. Ze vertelde
wat Doorn had gezegd over trouwen en de plicht van een man als
hij een vrouw in "gezegende" omstandigheden had gebracht.
"Nou, duidelijker kun je niet zijn," zei Herma toen Greta zweeg. "Ik
vind het ook een ouderwetse stelling van Nico. De normen die vroeger
golden zijn nu uit de mode. En dat is maar goed ook. Abortus mag
niet, schat. Maar er zijn altijd wel doktoren te vinden die het snel
en vakkundig doen. Het is zonde dat je er zo voor staat, Greta. 3e
had iets moeten gebruiken. Je bent toch geen meisjes van twaalf meer?"
"Paul kon me geen kind geven," zei Greta dof. "Dat is zeker een verrassing
voor je."
Herma schrok van haar bekentenis. "Is dat waar? Waarom heb je dat
nooit verteld? En heb je daarom gezorgd dat je nu zwanger werd?"
"Nee, daarom heb ik het niet gedaan. Misschien onbewust wel, Herma."
"Arme schat," zei Herma deernisvol. "En nu je een kind verwacht
moet je het laten verdwijnen."
Greta sloot haar ogen en fluisterde hartstochtelijk: "Ik wil het kind
hebben, Herma. Maar Nico ook. Ik wil hèm en het kind. Maar als hij
me neemt omdat hij toevallig de verwekker van het kind is..." Ze
opende haar ogen en bewoog haar hoofd met een woedende ruk naar
voren. "Nou, dan kan hij barstend"
"Dat meen je niet, kindje. Twee maanden geleden zag ik al dat je
stapel op die jongen was. Verliefd als een bakvis. Dat is heus geen
schande, het overkomt je gewoon. Het was zo overduidelijk aan je
te zien, liefje."
"Over een maand of wat zie je nog meer aan me," zei Greta, een
hand op haar buik drukkend.
"Maar er is nu nog niets. 3e bent het zo kwijt. Vanavond met Nico
praten. Zet hem maar voor het blok. Wel de lusten en niet de lasten?
Goed, trek daar je conclusies uit en geef hem de bons. Geen misschien
en geen gemaar. Klare taal en anders het gat van de deur. 3a, zo
moet je mannen aanpakken."
In weerwil van de grote ernst van het onderwerp moest Greta toch
om haar kordate vriendin lachen. Herma was scherp, maar had zij
niet het beste met haar voor?
"Wat zou jij doen in mijn plaats?" vroeg Greta.
"Kind, ik kan me niet voorstellen dat ik me in een dergelijke situatie
zou laten manouvreren," antwoordde Herma bedachtzaam. "Maar goed,
als je het graag wilt weten... Nee, ik zou me niet lang bedenken en
het weg laten maken. Het is nu immers nog geen kind? Hoe langer
je wacht, des te moeilijker zal het worden, Greta."
"Nico komt niet meer," riep Greta wanhopig uit. "Moet ik dan naar
Klademak hollen en aan de poort vragen of ze hem op willen halen?"
Herma trok met haar schouders. "Ik weet het niet, meisje. Wacht
nog een dag of wat. Misschien heeft hij straf en mag hij de poort
niet uit."
"Dan weet Harry Dupont me toch te vinden?"
"3a. Maar wat kan er dan aan de hand zijn?"
172