Mariniers van Klademak podium - Stichting Papua Erfgoed

sergeant- majoor kan dat helemaal niet makeni Man, we zijn niet in
Holland. Daar kun je je in de mess opsluiten en een stuk in je kraag
zuipen. Het kan me niet schelen wat JIJ doet, maar ik ga bij die jongens
zitten en ze kunnen nog een pilsje van me krijgen ook."
Hij ging zitten en trok met trage bewegingen een pakje zware shag
en een verkreukeld pakje sigaretten te voorschijn. "Zitten jullie hier
al lang 9 "
"Sinds een uur of zeven," zei Dupont. "We wilden net weggaan want
het is hier koud."
Bruinen knikte. Hij vond het jammer dat het binnen vol was. Op het
winderige terras zou hij het vast niet lang uithouden. Hij had nu al
kippevel. Net nu hij zich eens lekker vol wilde gieten was er binnen
geen plaats voor hen. Het militair tehuis werd door de soldaten van
de k.1. als hun domein beschouwd, mariniers werden er slechts geduld.
"We kunnen straks misschien beter naar de andere kant rijden," opperde
hij. "Bij de Chinees is het bier wel wat duurder maar voor een enkele
keer moet je het niet zo nauw nemen."
"We hebben niet veel geld meer,"zei Doorn. "Van die paar tientjes
zakgeld kun je geen bokkesprongen maken, sergeant."
Bruinen keek hem opmerkzaam aan. "3a, dat is natuurlijk een probleem.
3e bent ook nog getrouwd en dan blijft er niet veel over."
Hij keek naar de stromende regen en naar de glimmende weg voor
het militair tehuis. Sorong leek wel uitgestorven, een troosteloos gat
in de Pacific. Dit was nu zo'n avond dat een man zich verschrikkelijk
eenzaam kon voelen en grote behoefte had aan gezelschap. Iemand
waarmee je kon praten. Thuis zat 3oke met de jongens, Geert en Henk
3an, tien en elf jaar oud. Ze hadden een gezinsleven waar volgens
hem niet veel aan mankeerde. In Joke had hij een bijkans volmaakte
echtgenote gevonden. Lief en verstandig, een fijne moeder voor de
twee knullen en een begrijpende kameraad en hartstochtelijke minnares
voor hem. Dat waren kwaliteiten die bij een vrouw zelden samengingen.
Even voelde hij zich een huichelaar en een ploert toen hij zo aan 3oke
dacht. Hij had haar bedrogen met een zwarte vrouw die hem had gebeten
toen hij kreunend zijn zaad in haar had uitgestort. Het was gebeurd
en je kon het niet terugdraaien. 3oke was een schat, maar nu hij naar
haar verlangde, zoals toen in Teminabuan, was zij er niet. De nachten
onder de klamboe waren een verschrikking voor hem geworden. Soms
schrok hij wakker uit een lichte slaap. Twee keer dacht hij dat hij
zich op 3ava bevond. Hij droomde van uiteengereten lichamen en van
Chinese hoertjes die hem met hun fijne lipjes zogen. 3oke was er
niet. Tederheid en hartstocht, gefluisterde gesprekken in de donkere
beslotenheid van de slaapkamer, dat alles moest een man op Nieuw
Guinea ontberen. Met een diepe zucht scheurde hij zich los uit zijn
zelfkwellende gedachten aan thuis.
"We gaan het op een zuipen zetten, jongens," zei hij geforceerd vrolijk.
"Vanavond zullen jullie een sergeant van het korps dronken zien. Ik
zeg het maar vooruit, dan schrik je straks niet." Hij keek Dupont
aan. "Ga JIJ het eerste rondje halen 7 "
Dupont was al overeind. Bruinen gaf hem geld en keek grinnikend
naar Oord, die grimmig voor zich uit zat te staren.
114