Mariniers van Klademak podium - Stichting Papua Erfgoed

HOOFDSTUK 5.
De volgende morgen was er een karig ontbijt voor de hongerige magen.
De mannen van luitenant Wortel hadden geen proviand bij zich, zodat
zij aangewezen waren op hetgeen de groep van luitenant Buntman
kon missen. Wilde er niemand hongerlijden, dan zou de rijst en wat
er verder nog aan etenswaar in sokken en zakken aanwezig was, eerlijk
moeten worden verdeeld over beide pelotons.
De verstandhouding tussen de kampongbewoners en de mariniers was
opperbest. De Papoea's van Beriat waren aanvankelijk gereserveerd
en schuw. Zelfs de kinderen hielden zich op een afstand. In Beriat
kwamen niet dikwijls blanken en een bezoek van militairen hoorde
tot de uitzonderingen. De kinderen zochten in de loop van de morgen
toenadering, al was er nog wel een enkeling die zich niet volledig
over zijn angst voor de blanke gewapende mannen heen kon zetten.
De dialoog tussen luitenant Wortel en de kapala-kampong verliep bevredigend,
dankzij de medewerking van een politieagent. Onmiddellijk
zegde de hoofdman alle hulp toe die hij en zijn mensen konden bieden.
Zo werd overeengekomen dat na het ontbijt een verkenningspatrouille
het oerwoud in zou trekken. Volgens de kapala- kampong dwaalden
de infiltranten al enkele dagen in de omgeving van Beriat rond. Hij
was bang dat de Indonesiërs de bevolkingstuinen niet met rust zouden
laten.
Doorn had een beroerde nacht achter de rug. Dat gold overigens voor
de meeste mariniers. De vloer van een Papoeahuis was nu eenmaal
geen zachte matras en als nare bijkomstigheid wemelde het in de
huizen van Beriat van ongedierte. Dwars door de dunne klamboe's
heen staken de venijnige muskieten, met als gevolg dat de mannen
bij het ontwaken onder de jeukende bulten zaten. In het holst van
de nacht waren ze wakker geschrokken door ratten, die zich wel bijzonder
onbeschaamd gedroegen. Sokken met rijst werden eenvoudig kapot
geknaagd en korporaal Brouwer voelde zelfs een rat over zijn lichaam
rennen. De rest van de nacht wilde hij voor geen prijs meer gaan liggen.
Tot het aanbreken van de dag zat hij op de veranda te roken.
Na het ontbijt van rijst met boter en suiker plus een mok slappe thee,
ging een patrouille van vijf Papoea's de jungle in. De mariniers doodden
de tijd met wachtlopen en spelletjes met de kampongkinderen, die
nu hun verlegenheid kwijt waren.
's Middags om twee uur keerde de patrouille terug in Beriat. Het
bleek dat de vijand zich niet ver van de kampong in de wildernis ophield.
Volgens de verkenners waren zij op weg naar Teminabuan. Ze
hadden zelfs met de infiltranten gesproken en een van de Papoea's,
voor zijn ras een boom van een kerel met zware spieren en een wild
uiterlijk, had een pistool gestolen, dat hij nu triomfantelijk lachend
aan luitenant Wortel overhandigde. Hij werd beloond met enkele pakjes
zware shag.
De officieren beraadslaagden korte tijd over wat er verder moest
gebeuren. Ze waren het erover eens dat ze een poging moesten onder-
77