Mariniers van Klademak podium - Stichting Papua Erfgoed

Zijn ogen zochten de politieman Ohm, die ze mee hadden gekregen
naar het actiegebied. Hij wenkte de man, die onmiddellijk kwam en
de houding aannam.
"We gaan de rimboe in, Ohm," zei Vermeulen. "Op deze manier komen
we er niet."
"Er is hier een kampong in de buurt, toean," zei de agent.
"Hoe weet je dat?"
"Ik heb met de gidsen gesproken. Het is niet ver meer."
"Hoe heet die kampong?" wilde Vermeulen weten.
"Dat weet ik niet, toean. Het kan Kwoor zijn, maar dat wisten de
gidsen ook niet zeker."
"Wat heb je aan zulke gidsen. We lopen nu al de halve dag." Hij gebaarde
naar de rimboe. "Zeg tegen die kerels dat ik naar de kampong wil,
Ohm."
De gidsen wisten het pad vlot te vinden en iets meer dan een kwartier
later sukkelde de groep een onaanzienlijk dorp binnen. Tussen de gammele
huizen liepen enkele varkens te wroeten. Magere kippen liepen de
mannen kakelend voor de voeten en een gladakker begroette de mariniers
luid blaffend.
"Kwoor," zei sergeant Zomer met een diepe zucht en met een laatste
krachtsinspanning sleepte hij zich naar een huis.
Ze werden verwelkomd door een magere Papoea met een somber uiterlijk,
die niet erg ingenomen scheen te zijn met de komst van de mariniers.
De kampong zag er onbewoond uit en bij informatie bleek dat
de bewoners zich in een van de huizen hadden teruggetrokken uit
angst voor de vreemdelingen. Van luitenant Drost en zijn mannen geen
spoor, zodat bij Zomer het vermoeden rees dat ze niet in Kwoor zaten.
Nadat hij enkele woorden met de kampongbewoner had gewisseld zei
Ohm: "Dit is Kwoor niet, toean."
"Niet? Verdomme, hoe heet dit gat dan wèl?" toeterde Zomer, die
er schoon genoeg van had.
"Dit is Hopmajee," zei Ohm. "Kwoor ligt een heel eind verderop."
"Het is nu drie uur," zei Vermeulen. "We komen vandaag nergens meer,
de kerels liggen op apegapen."
"Ik verzet ook geen poot meer," gromde sergeant Zomer. "We moeten
onderdak voor de nacht hebben en dan stel ik voor dat we over de
radio om een boot vragen. Ze moeten ons morgen maar ophalen en
naar Kwoor brengen."
"Dat is een goed idee," zei sergeant Vermeulen. "Het onderdak zal
geen moeilijkheden opleveren, maar of we morgen een boot kunnen
krijgen... Ik betwijfel het."
"Dan blijf ik hier zitten tot ze wèl een boot sturen"'
Aan de kapala-kampong werd het verzoek gedaan of de ploeg vermoeide
mariniers in Hopmajee mocht overnachten. De toestemming werd gegeven,
maar van harte ging het niet. De bevolking bleef schuw. De vrouwen
lieten zich zelfs niet zien. Er was geen eten voor de mariniers,
maar dat was voor Ohm geen probleem. Zoete bataten en enkele magere
kippen kocht hij voor een paar pakjes zware shag van de kampong.
Korporaal Brouwer en zijn mannen kregen een bouwvallige woning
toegewezen. Door het kapotte atapdak konden zij de hemel zien. Zolang
160