Mariniers van Klademak podium - Stichting Papua Erfgoed

lees ik de brief nog een keer."
"O, ik zeg al niets meer, ga je gang," zei de ander rrvet gespeelde
verontwaardiging en hij begon zijn geweer te demonteren.
Doorn begon te lezen.
fO
Allerliefste Nico,
je bent nu al bijna een week weg. Onze laatste twee ontmoetingen
waren niet zo leuk, dat zul je wel met me eens zijn. Misschien
heb ik je wat in de war gebracht met mijn domme
gebeuzel en al dat zelfbeklag. We hebben na de laatste keer
ook geen afspraak gemaakt, maar nu je weg bent voel ik me
toch wel een beetje eenzaam. Paul is nog steeds niet thuis
geweest, maar ik mis hem natuurlijk niet. Mijn vriendin Herma
zegt dat hij met een verpleegster gaat. Het is een Indisch
meisje. Ook dat doet me niets, Nico. Paul moet het verder
maar uitzoeken. Ik ben nu plannen aan het maken. Heel voorzichtig
weliswaar, want ik weet nog steeds niet wat ik precies
moet doen en wat het beste voor me is onder de gegeven
omstandigheden. Volgende maand zou ik per boot naar Nederland
kunnen gaan. Die mogelijkheid heb ik al een week of wat
in me om laten gaan. Ik heb nu de knoop maar doorgehakt
en blijf voorlopig in Sorong. Het lijkt me beter om mijn vertrek
nog maar een poosje uit te stellen. Misschien kan ik jou een
beetje tot steun zijn.' En och, overdag valt hier best te leven.
Ik zoek Annie of Herma op, we gaan winkelen en na de ergste
middaghitte kun je ons in het zwembad aantreffen. Als de
grond te heet onder m'n voeten wordt blijf ik hier natuurlijk
niet, maar zoals ik het kan bezien zal Soekarno zich nog wel
een poosje rustig houden. Ik blijf dus en hoop je gauw terug
te zien in Sorong. Nico, deze brief kost me moeite. We kennen
elkaar nog niet zo lang en als je voor de eerste keer iemand
een brief moet schrijven is dat een hele klus; Ik weet ook
niet goed wat ik moet schrijven omdat ik eigenlijk niet weet
wat je liefhebberijen zijn (dat weet je ook nog niet van mij)).
3k ben geen sentimentele bakvis meer, Nico. Als ik dus zeg
dat onze ontmoetingen meer dan avontuurtjes voor mij zijn
dan moet je dat geloven. Het heeft geen zin ons laatste gesprek
op papier te herhalen en alles uit te kauwen. Ik was die laatste
avond verbitterd en wist zelf niet wat ik wilde. Mijn woorden
waren tè cynisch en je bent er dan ook van geschrokken. Ik
stel voor om dat gesprek maar te vergeten of, mocht je daar
behoefte aan hebben, er nog eens over te praten als we weer
bij elkaar zijn. Hopelijk is dat al heel gauw. Hoe is het met
Dupont? En met de rimboe en de ploppers? Ik hoop maar dat
jullie daar heelhuids weer vandaan komend
Lieve jongen, de nachten hier zijn van een beklemmende eenzaamheid,
maar daarover zal ik verder niet zeuren want zo
gezellig zullen jullie het daar ook vast niet hebben. Schrijf
me gauw eens een briefje terug en vertel wat over het leven