Mariniers van Klademak podium - Stichting Papua Erfgoed

Greta. Toen hij zijn adem inhield hoorde hij dat hij niet alleen was.
Ineens wist hij het weer. De fuif bij Kees en Herma. Dit moest het
huis van Kees zijn en dan lag Greta naast hem.' Het was Herma in
ieder geval nietJ Hij draaide zich om en keek naar de ranke rug van
de vrouw, die languit, haar ene been half buiten het bed, naast hem
lag. Greta... Ze was op haar slipje na naakt. Hij legde een hand op
haar schouder en streelde haar bovenarm. Het was warm in het vertrek.
Toen hij zich over Greta boog ontdekte hij zweet parelt] es op haar
bovenlip. Hij legde zijn gezicht op haar schouder en begon haar teder
te zoenen. Greta werd wakker en trok zich terug.
"Ben je al lang wakker?" vroeg ze loom.
"Nee, nog maar een minuut."
"Hoe laat is het?"
"Tien minuten over vijf."
Dan moet je naar Klademak."
"Jammer genoeg wel."
Hij nam haar hoofd tussen zijn handen en keek haar diep in de ogen.
"Sorry dat ik dronken werd, Greetje."
"Nou, je was finaal van de kaart."
Hij duwde zijn tong tussen haar lippen. Greta liet hem begaan maar
deed zelf niet mee. Ze hield haar tong en groeiende verlangen in bedwang.
Voor een potje vrijen hadden ze nu geen tijd meer.
"We hebben heel wat in te halen, Greta," fluisterde Doorn en zijn
lippen gleden snel en begerig naar haar borsten.
"Dat kan nog wel. Het is er nu niet de geschikte tijd voor." Ze duwde
hem van zich af. "We moeten opschieten, anders kom je te laat in
Klademak."
Hij streelde haar borsten en drukte zijn mond op haar buik, pakte
haar knieën en drukte ze buitenwaarts. Op zijn knieën lag hij naar
haar te kijken, bracht zijn hoofd tussen haar dijen en liet zijn lippen
langs de binnenkant strelen, langzaam naar boven oprukkend.
"Wat ben je mooi, Greta," fluisterde hij schor. "Mooie, heerlijke lieveling
van me, ik wil..."
Nog voordat hij zijn doel bereikte duwde ze zijn hoofd weg en ging
zitten. "Ik zie en voel wat je wilt," zei ze zacht. "Maar wat je nu
wilt had je vannacht moeten doen in plaats van je vol te gooien met
bier."
"Toen was het feest. Ik zou met je naar huis gaan... We kunnen niet
meer tegen dat koude bier, Greta."
"En nu heb je een kater."
"Ik voel me geradbraakt, maar dat wil niet zeggen dat we niet kunnen..."
Hij deed een onverhoedse uitval naar haar voeten, maar Greta reageerde
alert en sprong van het bed af. Bij de wastafel zei ze: "Kom er maar
uit. Was je duffe hoofd, dan breng ik je naar Klademak. Vanavond
kom je naar me toe en dan doen we wat je graag wilt doen."
"En jij wilt dat zeker niet graag doen."
"O, je moest eens weten wat ik allemaal wilde," zei Greta lachend
en ze begon zich te wassen.
239