Mariniers van Klademak podium - Stichting Papua Erfgoed

Het was een koud kunstje om zo'n mannier zijn zin te geven. Niet
meteen, geen onvoorwaardelijke overgave van de vesting, die toch
al zo zwaar belegerd werd. Nee, dan was het veel beter, en ook spannender,
om de touwtjes langzaam te laten vieren. In dat geval zou
het in zijn ogen een geweldige overwinning lijken. Al een paar dagen
speelde zij met deze gedachte, maar zij vocht nog tegen haar gevoel
voor fatsoen en bovenal was zi) bang dat zij de zaak niet in de hand
kon houden. Kon je daarna nog wel enig respect voor jezelf opbrengen 7
De hele blanke kolonie zou achter haar rug kletsen en haar uitlachen.
Zij was Paul nog nooit ontrouw geweest, moest dat dan nu gebeuren
met een doodgewone marinier die zich eenzaam voelde en naar een
vrouwenlijf verlangde 7 Zo waren er honderden en allemaal wilden
ze wel in de rij gaan staan... Eenzame mannen, zoals zi) een eenzame
vrouw kon worden genoemd. Ze voelde zich zelfs de eenzaamste vrouw
van heel Nieuw- Guinea. Annie had gezegd dat het in haar ogen te
lezen stond en dat Doorn daarom op haar was afgekomen. Annie had
gelijk, hoe vreselijk graag zou zij zich in de armen van een man willen
werpen om eens lekker uit te huilen en een strelende hand te voelen.
Was Nico Doorn dan niet net zo geschikt voor dat doel als iedere
andere man in Sorong 7 Zeker geschikter dan Hooymeier met zijn smerige
geile ogen en vingers die haar "per ongeluk" ergens aanraakten.
Gek was het, maar terwijl zij dat alles overdacht en zich zelfs al
overspelig voelde, wist zij dat het Doorn zou worden. Ze had maar
een klein duwtje nodig om van haar voetstuk te vallen.
Hier zat hij dan tegenover haar. Wat ze zag was een magere jongen
van twintig jaar. Kort, weerbarstig haar, een smal gezicht met heldere
en vermetele ogen die haar precies vertelden wat hij dacht en voelde.
Hij was te jong en had vanzelfsprekend nog weinig of geen levenservaring,
alhoewel hij getrouwd was. Wat wist hi) van alle nachten die
zij in eenzaamheid in haar huis doorbracht 7 Hij was getrouwd en achtte
haar wellicht een geschikte vervangster van zijn eigen vrouw. Of waren
er in dit stadium al diepere gevoelens bij hem aanwezig 7 Greta kon
het niet met zekerheid zeggen. Zij besloot dat zij hem zou laten merken
dat er wel iets tussen hen kon zijn, maar dat zij zich in geen geval
als een sletje zou laten behandelen.
"En, hoe bevalt het leven in Sorong 7 " vroeg ze, alle gedachten aan
slippertjes uit haar hoofd bannend.
"Prima," zei hij met een uitgestreken gezicht. "Het kon beter, maar
ook slechter."
Ze moest erom lachen. Weer moest ze hem vergelijken met Hooymeier.
De ogen van Doorn kleedden haar niet uit, zoals die van de dikke
arts dat wel tientallen malen hadden gedaan. Zij luisterde naar zijn
stem, die van de hak op de tak springend, over de opleiding op Biak
vertelde. Ook in zijn bruine ogen las zij een hunkering, de eenzaamheid
en het verlangen van een man, maar zij voelde zich er niet door gekwetst.
Hooymeier had haar al een keer een onbeschaamd voorstel
gedaan. Paul had toen nachtdienst. De dikke wellusteling klampte
haar in de kota aan en vroeg of hij haar 's avonds gezelschap zou
komen houden. Paul hoefde daar immers niets van te weten 7 Ze zouden
er een leuke avond van maken. Dit soort mannen minachtte zij met
46