Mariniers van Klademak podium - Stichting Papua Erfgoed

HOOFDSTUK 6.
Het regende al twee dagen in Teminabuan. Marinier en soldaat werden
er tureluurs van. De acties stagneerden, niemand zette zonder reden
een voet buiten de deur. Veel tijd werd nu besteed aan het wassen
van kleren, het aannaaien van knopen en het herstellen van scheuren
in jasjes of broeken. Nu er toch tijd in overvloed was konden ook de
wapens een extra goede beurt krijgen. Verder werd er om aan de verveling
te ontkomen veel gekaart en gedobbeld. Aan de vijand in de rimboe
dacht niemand meer.
Kapitein Van der Toorn hield zich aan het tropenrooster. Om een uur
's middags was het vastwerken. Na het avondeten bracht het merendeel
van de manschappen een bezoek aan de kota.
In de kombuis, niet ver van de kali en voorheen schoollokaal van het
internaat, was het vooral ook in de avonduren gezellig. De olielampen
verspreidden zacht suizend hun gele licht, aan de ruwe tafels, gemaakt
door vaardige Papoeahanden, werd onder veel gescherts gegeten in
een ontspannen sfeer. Maar tegen de muren van de loods stonden de
geladen wapens klaar.
Kolonel De Roos, de hoogste marinier op Nieuw-Guinea, had een bezoek
aan Teminabuan gebracht. Hij was een officier van de oude stempel.
Streng maar rechtvaardig en met gevoel voor humor. Hij onderhield
zich geruime tijd op gemoedelijke wijze met de manschappen en op
zijn vraag of er nog speciale wensen waren, antwoordde een van de
jongens dat ze graag bier wilden hebben. De kolonel beloofde dat
hij ervoor zou zorgen en inderdaad, het bier was er gekomen. Kolonel
De Roos was een man waar je respect voor kon opbrengen. Na zijn
bezoek verminderde het aantal klanten bij de Chinees in Teminabuan
want het bier konden ze nu in de tangsi veel goedkoper krijgen.
Ze zaten in een van de kroegen te zwetsen en dronken bier uit blik.
Het kwam uit Singapore, maar smaakte daarom niet slechter dan het
Nederlandse bier.
Terwijl ze zaten te drinken viel het Doorn op hoe mager Dupont was.
Ook Kroon en Paalvast zagen eruit alsof zij geen dag voldoende te
eten kregen. Terwijl hij zijn tafelgenoten gadesloeg wist hij dat hij
er zelf ook niet erg florissant uitzag. Na enkele maanden Nieuw_Guinea
zat er bijna geen vlees meer op zijn botten. De soldaten die in het
café zaten waren eveneens mager en hadden gelige armen en gezichten.
Hitte, slecht eten, weinig vitamine en een zwaar leven waren de oorzaken
van hun gewichtsverlies. Paalvast zag er wel zeer slecht uit. Hij
was de enige die niet veel dronk. Hij zat suf voor zich uit te staren
en zijn oren schenen niets te horen van de gesprekken om hem heen.
Doorn gaf hem een vriendschappelijke klap op zijn schouder.
"Tjonge, wat smaakt dat bier," zei hij vergenoegd. "Het is blikbier
en geen Nederlands fabrikaat, maar het is in ieder geval ijskoud en
helpt tegen de dorst."
"We hebben het goed in Teminabuan," zei Kroon met glimmende oogjes.
Een natte lok haar hing op zijn voorhoofd en hij transpireerde overmatig.
85