Mariniers van Klademak podium - Stichting Papua Erfgoed

waren onelegant van vorm, het tegenovergestelde van de sierlijke
onderdanen van Greta. Herma was in zijn ogen van top tot teen onvrouwelijk.
Onder haar te brede neus groeide een waas van een donkeie
snor, de mond was grof met dikke lippen en de ogen keken met een
mengeling van strengheid en afkeuring de wereld in. Herma had echter
prachtig donker en krullend haar. Dit was haar enige charme. Hi;
kon zich niet voorstellen dat haar kleren nog iets aantrekkelijks verborgen.
Haar lichaamsvormen placht zij met wijde rokken en hooggesloten
bloesjes aan nieuwsgierige mannenogen te onttrekken, hetgeen haar
zeer goed afging. Herma was achtendertig jaar, maar Doorn had haar
ouder geschat toen hij kennis met haar maakte. Kees, haar man, was
joviaal. Een vrolijke kerel die niet bi) haar leek te passen. Volgens
Greta leefden zij echter in volmaakte harmonie. Van schandalen en
roddels trokken zij zich niets aan. Van het zogenaamde societyleven
hielden zij zich bij voorkeur afzijdig. Hun deur stond voor iedereen
open, maar het lag aan Herma dat er bij hen veel minder militairen
over de vloer kwamen dan bij Sietse en Annie van der Mark.
Nu zat Herma met over elkaar geslagen benen naar haar schoenen
te kijken, de handen rond de zorgvuldig bedekte knieën geslagen. 2e
leek veel op een maatschappelijk werkster of op een zakenvrouw die
nooit tijd had kunnen vinden om te trouwen. Herma keek plotseling
op en ontmoette zijn ogen.
"3a, een hele tijd," zei ze. "Zo lang houden jullie het hier vast niet
vol."
"Hoe bedoel je dat 7 "
"Over hooguit twee maanden zie je hier geen militair meer."
"Dat is een sprookje," zei Doorn geïrriteerd. "Waarom zegt iedereen
dat toch 7 Sommige onderofficieren in Klademak denken anders dat
het nog wel twee jaar kan duren."
"Dat is voor jullie niet te hopen," zei Herma en even meende Doorn
een zweem van medeleven in haar stem te bespeuren.
"Nee, zeker niet," zei Greta. "Ik moet niet aan die mogelijkheid denken,
Nico."
"In december zit mijn diensttijd er toch op."
"Zwaai je dan af 7 " vroeg Herma.
"Als alles goed gaat wel. Twee dagen geleden is De Niet vertrokken.
Hij was geweerschuttter. Zijn tijd zat er ook op. En Bergsma gaat
ook binnenkort. Had al weg moeten zijn."
"Wat ga je na je diensttijd doen 7 "
"Terug naar m'n oude baas."
Herma knikte en keek hem nieuwsgierig aan. Hij las de vraag in haar
ogen en zei met een snelle knipoog naar Greta: "En dan komt Greta
naar Den Haag."
Greta snoof. "Dat hoor ik vanavond voor het eerst."
"We zullen zien," zei Herma benepen.
"Zo ver is het ook nog niet," zei Greta. "En heb ik zelf ook nog wat
in te brengen 7 "
Herma stond op. Ze pakte haar handtas van de grond op, deed er haar
sigaretten en aansteker in en sloot hem met een vinnig gebaar.
"Ik ga jullie verlaten. Het was niet de bedoeling dat ik de hele avond
126