Mariniers van Klademak podium - Stichting Papua Erfgoed

en dat was niet zo'n leuk vooruitzicht.
Dupont had zijn bier op. Hij dronk vlug nu hij niet zo op zijn geld
hoefde te letten. In een brief van thuis had hij een biljet van honderd
gulden aangetroffen. Dat leek een aardig bedrag, maar na omwisseling
tegen valuta van het land was het nog maar de helft.
"Nog bier, Nico 9 " vroeg hij gul.
"Niet van jouw geld," zei Doorn. "En ik heb kiespijn, dus liever geen
bier meer."
"Neem er nog een," hield de ander aan.
"Ik wil jouw geld niet verbrassen, Duup. 3e ouwelui schuiven zeker
aardig af."
"Ze hebben genoeg." Dupont sloeg lachend op het tafelblad. "Weet
je wat mijn vader schrijft 7 Ik moet maar een gil geven als het geld
op is. Dat is dus over een dag of twee.'"
"Ik neem niets meer van je aan. Het is jouw geld."
"Zanik niet. Als ik jou nu tracteer dan doe JIJ het mij als je weer
wat ruimer in je slappe was zit. Of denk je soms dat ik me hier een
stuk in m'n kraag drink en jou laat toekijken 9 "
"Geen bier meer."
"Dan drink ik ook geen druppel meer. Verdomme, je bent vanavond
wel gezellig."
"Is het hier dan zo leuk 9 " vroeg Doorn verveeld.
"3e moet het zelf leuk maken. Wat wil je nu eigenlijk 9 "
"Niets," zei Doorn wrevelig. "Terug naar Klademak. Ga je mee 9 "
"Het is me nog te vroeg. Als de hele horde van de k.1. straks uit de
soos komt zal het wel druk worden. Misschien komt er nog heibel."
"Dan zit ik hier niet meer."
"Ik loop niet weg voor de k.1."
Doorn keek naar het gat in de heg tussen het militair tehuis en de
woning van de Chinese vrouwen.
"Ik ga even hiernaast kijken, Harry. Hopelijk zijn de meisjes wat toeschietelijker
dan de laatste keer."
"Wat moet JIJ nou bij Viola en Roosje 9 Ga naar Greta. Gratis bier
en liefde op de koop toe."
"Ik wil jou niet laten versukkelen. Naar Greta kan ik iedere avond."
Dupont volgde hem naar de buurtuin. Daar troffen zij zes soldaten
aan. Die namen geen notitie van de mariniers, die dicht bij het huis
aan een tafeltje gingen zitten. Viola Liauw kwam naar buiten met
twee flessen bier en liep hun tafel snel voorbij. De jongens bewonderden
haar fraaie achterkant terwijl zij elegant en met wippende billen naar
achteren liep om de bestelling te brengen. Toen zij korte tijd later
terugkeerde hield Doorn haar met een handgebaar tegen.
"Hallo, mariniers," groette Viola met een trots knikje dat zij speciaal
voor de mariniers scheen te reserveren.
"Graag twee bier, Viola," bestelde Dupont.
"Twee bier," herhaalde zij.
"En neem er zelf ook maar een."
"Ik drink geen bier," zei Viola strak.
"Neem dan wat anders. Het mag best een duur drankje zijriJ"
"Bedankt voor het aanbod, maar ik drink helemaal niet."
135