LEREN IN EEN KENNISSAMENLEVING - Onderwijsraad

ning van metacognitieve vaardigheden eruit dat de instructie is ingebed in de taakuitvoering
zelf (wat moet wanneer worden uitgevoerd), waarbij het nut van dergelijke metacognitieve
activiteiten de leerling in de praktijk duidelijk wordt (zie ook paragraaf 2.4). Als
aan deze voorwaarden is voldaan blijkt instructie te leiden tot een aanzienlijke winst in
metacognitieve vaardigheid en leeropbrengsten van zowel hoog- als laagintelligente
beginners (Veenman, in Simons, 2000). Van belang is dat metacognitieve vaardigheden
leerbaar zijn en algemene intelligentie in principe niet. Elshout (2000) heeft het in hetzelfde
verband over ‘verstandig gedrag en zelfregulatie’, dat in tegenstelling tot algemene
intelligentie leerbaar is. Het blijkt een belangrijke factor te zijn bij leren in ‘zelfstandig
leren situaties’. Wel is het een domeinspecifieke factor, dat wil zeggen dat wat verstandig
gedrag is in de ene leersituatie dat niet per definitie is in de andere.
Concluderend: volgens een recent overzicht van onderzoek op dit terrein (Simons red.,
2000) is er nog niet zo heel veel bekend over de rol van individuele kenmerken in processen
van leren en kennisconstructie en over de implicaties die daaruit voor intentioneel
georganiseerd leren voortvloeien. Toch geeft het voorgaande wel aanleiding voor een
nadere gedachtebepaling als het gaat om de inrichting van leeromgevingen. Met name
het inzicht dat leerlingen niet alleen nieuwe inhoudelijke informatie herinterpreteren vanuit
hun eigen begrippenkader en eigen leertheorie, maar dat ook doen ten aanzien van
didactische aanwijzingen, zou consequenties moeten hebben voor de inrichting van leerarrangementen.
4Van ‘kennisbehoeften’ en ‘leren’ naar ‘leerarrangementen’
Een aantal eisen aan de vormgeving van leerarrangementen is af te leiden uit de conclusies
uit hoofdstuk 2 van de voorgaande verkenning over veranderende kennis- en leerbehoeften
als gevolg van maatschappelijke veranderingen, en uit hierboven weergegeven
nieuwe inzichten in (vormen van) leren. In deze verkenning wordt onder een leerarrangement
een samenstel van vier onderling verbonden componenten verstaan die in concrete
leeromgevingen worden uitgewerkt:
• inhouden (keuze van wat wordt geleerd, met een bepaalde ordening en structuur);
• een pedagogisch-didactisch ontwerp (keuze van hoe het leren wordt georganiseerd,
met inzet van bepaalde hulpbronnen, leermiddelen, leervormen en begeleiding);
• (concrete) begeleidingsactiviteiten van leraren, opleiders, begeleiders enzovoort
(rol leraar);
• waarbij alledrie voorgaande componenten zijn gericht op het stimuleren en
realiseren van bepaalde leeractiviteiten door lerenden (wijze van leren).
De eisen die aan leerarrangementen worden gesteld, worden in deze paragraaf uitgewerkt.
Eerst wordt meer gedetailleerd ingegaan op eisen aan leeromgevingen die te
maken hebben met verschillende soorten leren (paragraaf 4.1). Daarna worden eisen aan
leeromgevingen gespecificeerd naar bovengenoemde vier componenten (paragraaf 4.2).
Tot slot volgt een recapitulatie (paragraaf 4.3).
Bijlage III
B.3-19