De toekomst van Defensie: Horizon 2030

Welke evolutie voor de Belgische Defensie tegen het jaar 2030?
―Daarbij komen de nieuwe ―sferen‖
van de moderne oorlogvoering,
hoofdzakelijk cyber en space. Defensie
kan de taak van cyberbeveiliging
niet alleen uitvoeren. Een totaalplan
met een meer doeltreffende inzet van
diverse actoren dringt zich op. ―
van de Europese buitengrenzen, het bieden van ondersteuning aan
landoperaties en het in stand houden van afschrikking (deterrence) ten
aanzien van andere grootmachten, langsheen de doorvoerplaatsen waar
zijn het kwetsbaarste zijn – de Straat van Hormuz, de Dardanellen, etc. Er
is in Europa overigens geen overschot op vlak van marinecapaciteit. In de
mijnenbestrijding is dat zeer duidelijk, maar ook bij oppervlakteschepen
bleek de voorbije jaren nog eens hoe belangrijk ene voldoende grote vloot
fregatten en onderzeebootjagers (destroyers) is. Beschouwen we opnieuw
Operatie Odyssey Dawn, dan werden daarvoor liefst 30 fregatten en
onderzeebootjagers ingezet, naast 30 andere schepen en
onderzeeërs. Dit was, opnieuw, een bescheiden operatie.
Daarbij komen de nieuwe ―sferen‖ van de moderne oorlogvoering,
hoofdzakelijk cyber en space. Defensie kan de taak van cyberbeveiliging
niet alleen uitvoeren. Een totaalplan met een meer doeltreffende inzet van
diverse actoren dringt zich op.
Ik pleit voor de ontwikkeling van een Belgische krijgsmacht die autonoom
kan opereren, maar flexibel en efficiënt kan worden ingeschakeld in
internationale samenwerkingsverbanden. Daar zijn drie redenen voor. De
meest fundamentele is dat de Europese context onzeker blijft. Zolang de
integratie niet onomkeerbaar is en het nationalisme in de lidstaten
definitief verdwenen is, kunnen we onze veiligheid niet uitsluitend van dat
onafgewerkt Europese project laten afhangen. Dat is een gewichtige
stelling, maar een belangrijke. De komende jaren zullen bepalend zijn voor
de verdere ontwikkeling van de Unie en het kan twee richtingen uit.
Integratie en desintegratie zijn mogelijk. Ten tweede: er zijn in die
komende periode sowieso weinig kansen zijn om ons op vlak van
materieel in te passen in pogingen om meer te specialiseren op Europees
niveau. De lidstaten hebben de meeste van hun aankopen voor de
komende jaren vastliggen. Specialisatie en vooral gezamenlijke
aanbestedingen kunnen zin hebben, niet voor de volgende generatie
materiaal, maar voor de generatie daarna. Ten derde: specialisatie kan
geen rechtvaardiging zijn om onmisbare capaciteiten af te bouwen of om
minder te investeren. Een eerlijk specialisatieplan is niet noodzakelijk
goedkoper. Negentien A400 transportvliegtuigen, bijvoorbeeld, zouden bij
aankoop nog steeds ongeveer evenveel kosten nog steeds evenveel als
zeven A400 vliegtuigen plus pakweg 24 gevechtsvliegtuigen – en vereisen
Kabinet Defensie en Ambtenarenzaken - vandeput.fgov.be