De toekomst van Defensie: Horizon 2030

“Heeft de Belgische maatschappij in 2030 behoefte aan een
defensieapparaat? Zo ja, wat moeten de sleutelopdrachten zijn?
Uitgaande van de huidige realiteit, in welke richting zou de Belgische
Defensie moeten evolueren?”
―Een van de troeven van de Belgische
diplomatie is trouwens dat de
belangrijkste instellingen van de
Europese Unie en de NAVO in
Brussel zetelen‖
―We merken op dat zijn voorganger
zonder twijfel ook geen goed oog
gezien zou hebben in een ―Shapexit‖
in 2030 volgend op Bergen 2015‖
houding als de houding die het verdwijnen van de natiestaten in een
utopisch Europa van de Regio‘s aanvoert. Het ―Europa van de Defensie‖
bestaat enkel door zijn lidstaten. De militaire taken volledig outsourcen zou
trouwens neerkomen op het zich veroordelen tot gebrekkigheid en zou
leiden tot een politieke onbeduidendheid op het internationaal toneel. Hoe
bijvoorbeeld van de kant van België nog een niet-permanente zetel
bekomen in de Veiligheidsraad van de VN wanneer de staat die deze
nastreeft van in het begin zeer weinig geneigd is bij te dragen aan een
vredesoperatie besloten door dezelfde raad?
Een van de troeven van de Belgische diplomatie is trouwens dat de
belangrijkste instellingen van de Europese Unie en de NAVO in Brussel
zetelen. Deze erfenis moet benut worden door het gastland gunstig te
positioneren tegenover deze instellingen. Indien het gastland zou wagen
niet te willen bijdragen aan de opdrachten van het Atlantisch
bondgenootschap of aan het gemeenschappelijk veiligheids- en
defensiebeleid (GVDB) van de EU, zou deze systematische
terughoudendheid de internationale instellingen op termijn kunnen doen
vertrekken. Dit risico is niet theoretisch. Meer dan tien jaar geleden was er
deze dreiging al in een bepaalde context. Destijds hadden de tegenstand
tegen de oorlog in Irak en enkele ministeriële opschepperijen over de
doorreis van de strijdkrachten van het Bondgenootschap door België,
alsook de idealistische excessen van de genocidewet België tot een
ongastvrij land gemaakt, in het bijzonder voor de Amerikanen. Sindsdien is
de richting bijgesteld, maar de vergelijking blijft: een betrouwbaar en
gastvrij lid zijn voor internationale organisaties die verband houden met
veiligheid en defensie of er niet langer de hoofdzetel van zijn. Om een
kwinkslag van Francis Balace te actualiseren, de huidige eerste minister
heeft geen intenties de geschiedenis in te gaan als ―l‘amer Michel qui a
perdu son SHAPE‖. We merken op dat zijn voorganger zonder twijfel ook
geen goed oog gezien zou hebben in een ―Shapexit‖ in 2030 volgend op
Bergen 2015.
Deze realiteiten, vermengd met verplichtingen, betekenen niet de
onderworpenheid ten opzichte van de NAVO in het bijzonder of van de
Amerikaanse partner. België heeft vroeger vaak genoeg getoond te
Kabinet Defensie en Ambtenarenzaken - vandeput.fgov.be