De toekomst van Defensie: Horizon 2030

Welke evolutie voor de Belgische Defensie tegen het jaar 2030?
beheersing van de lucht-7 en ruimtevaart blijft ook van essentieel belang.
Deze ruimtes zijn vandaag echter tegelijkertijd betwist en emblematisch
voor de meer offensieve positioneringen van staten of irreguliere groepen.
―Afgezien daarvan blijft de nucleaire
afschrikking een structurele politiekmilitaire
factor‖
―Een extreme uitbreiding van de strategie
(―globale benadering‖) die te ambitieuze
doelstellingen vastlegt ten
opzichte van de beschikbare of
toegekende middelen en die
―incidentele guerilla‘s‖ (D. Kilcullen)
dreigt te creëren‖
Afgezien daarvan blijft de nucleaire afschrikking een structurele politiekmilitaire
factor. Enerzijds moderniseren alle huidige machten hun
arsenalen op kwalitatief vlak (enkel China doet dit ook kwantitatief) om
deze tot na 2040 te laten voortbestaan. Anderzijds zijn meerdere staten
geneigd zich uit te rusten met nucleaire bewapening. De literatuur blijft
verdeeld over de stabiliserende of destabiliserende deugden van de
proliferatie.
Tegenover deze evoluties zouden de westerse staten in de “onmacht van
de macht” moeten blijven8. Dit fenomeen is hoofdzakelijk te wijten aan
een slecht begrip/toepassing van de elementaire strategieën. De toename
van operaties met een inzet die slecht gesteund wordt door de publieke
opinies en de politieke beslissers, gepaard gaande met een vermindering
van de budgettaire en menselijke middelen is problematisch. Paradoxaal
genoeg zijn, op enkele uitzonderingen na, de vaakst ingezette legers in
operaties ook die legers die het meest moeten inkrimpen.
Een extreme uitbreiding van de strategie (“globale benadering”) die te
ambitieuze doelstellingen vastlegt ten opzichte van de beschikbare of
toegekende middelen en die “incidentele guerilla‟s” (D. Kilcullen) dreigt te
creëren, staat ook op het spel. Afgezien daarvan, stoot de nochtans
noodzakelijke vorming van coalities op leden die verschillende politieke
agenda‟s hebben en/of beperkingen qua inzet die eerder aan politieke dan
wel aan militaire ratio‟s beantwoorden. Hierbij komt nog een buitensporig
geloof in de effecten van de technologie, dat vooral effect heeft op tactisch
vlak, terwijl de problemen van vandaag van strategische aard zijn.
3. Welke evoluties zijn denkbaar?
Hoewel deze korte analyse pessimistisch lijkt, zijn er verschillende opties
die de aanpassing van de machtsstructuren beogen: de “onmacht van de
macht” is geen fataliteit. Sommige van deze structuren zijn structureel en
conceptueel van aard en kunnen zonder veel meerkosten aangenomen
worden. Dit is het geval bij de terroristische risico‟s ten gevolge van de
evolutie van de oorlogsmethoden, zeker door de nationale veiligheidsraad
Kabinet Defensie en Ambtenarenzaken - vandeput.fgov.be