De toekomst van Defensie: Horizon 2030

Een collectief defensiebeleid houdt in
dat belangrijke beslissingen genomen
worden in nauw overleg met de partners
en bondgenoten
―Zal Defensie in 2030 nog hetzelfde
nut hebben?‖
toenemende assertiviteit van regionale
mogendheden zoals China, dat op
een even spectaculaire als onrustwekkende
manier geld blijft
spenderen aan defensie, op
wereldvlak tot een pak meer potentiële
dreigingen zal leiden
Heeft de Belgische samenleving nood aan een defensieapparaat in
2030?
georganiseerde terreurbewegingen (zoals de Libische militie). De dreiging
kan uitgaan van terroristische organisaties die zichzelf tot staat uitroepen
(zoals ISIL in Irak en Syrië) of sterk gedecentraliseerde terroristische
organisaties die een vorm van franchising toepassen (zoals Al Qaeda en
de diverse navolgers ervan). Ongecontroleerde wapenproliferatie kan aan
de basis van de dreiging liggen. De dreiging kan ook uitgaan van een
maffiaorganisatie of van gelijk welke internationale pressiegroep of nietstatelijke
organisatie die op onwettige wijze hun standpunten willen
opleggen om zo onze samenleving, onze economie te ontwrichten. Ten
slotte kan de dreiging tot uiting komen in vijandelijke handelingen die
rechtstreeks op ons grondgebied of buiten onze grenzen plaatsvinden.
Er is nog een laatste belangrijke reden om onze krijgsmacht al dan niet te
handhaven. Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog vertrouwt
België voor zijn veiligheid op collectieve defensiesystemen (NAVO, WEU,
EU/GVDB). Gezien de grootte van ons land en de geografische ligging
ervan is dat een verstandige keuze. Een collectief defensiebeleid houdt in
dat belangrijke beslissingen genomen worden in nauw overleg met de
partners en bondgenoten. Als België zijn strijdkrachten eenzijdig opdoekt,
brengt het zijn bondgenoten daardoor in moeilijkheden. Bovendien zou
België als lidstaat blijven delen in de lasten, met of zonder de instemming
van zijn partners.
“Zal Defensie in 2030 nog hetzelfde nut hebben?”
Het lijkt er sterk op dat de grote tendensen van onze tijd niet zullen
afnemen maar daarentegen in kracht zullen toenemen.
In onze multipolaire wereld worden dreigingen hoe langer hoe complexer.
Ze blijven nieuwe vormen aannemen zodat we er steeds minder vat op
zullen hebben. Bovendien blijkt geen van de grote mogendheden, met
inbegrip van de Verenigde Staten, nog in staat om invloed uit te oefenen
op regionale broeinesten die wel eens in veel grotere conflicten zouden
kunnen ontaarden. Het is zelfs zo dat de almaar toenemende assertiviteit
van regionale mogendheden zoals China, dat op een even spectaculaire
als onrustwekkende manier geld blijft spenderen aan defensie, op
wereldvlak tot een pak meer potentiële dreigingen zal leiden. De dreiging
van radicaalislamitisch en jihadistisch terrorisme ten aanzien van het
Westen zal hoogstwaarschijnlijk een hoogtepunt bereiken, en dan pas
Kabinet Defensie en Ambtenarenzaken - vandeput.fgov.be