De toekomst van Defensie: Horizon 2030

Verzoen u met de Natie
―Het gaat hier enkel om kernopdrachten,
die echter al een volledige
capaciteit op het vlak van luchtdetectie
en luchtpolitie impliceren, alsook
een beperkte capaciteit op het
vlak van jachtvliegerij; een vloot patrouillevaartuigen
en mijnenvegers;‖
landsgrenzen symboliseert het Belgische aandeel in de solidariteit met
andere landen van de Europese Unie die, ten voordele van ons, een
zware taak vervullen aan hun grenzen (Polen, Italië, enz.). Wegens onze
historische erfenis zorgt het leger ook voor de continue ontmijning van de
militaire springstoffen die wij uit vroegere conflicten hebben geërfd.
Het gaat hier enkel om kernopdrachten, die echter al een volledige
capaciteit op het vlak van luchtdetectie en luchtpolitie impliceren, alsook
een beperkte capaciteit op het vlak van jachtvliegerij; een vloot
patrouillevaartuigen en mijnenvegers; een veelvormige
ontmijningscapaciteit en ook een polyvalente en autonome landcapaciteit;
ten slotte een capaciteit op het gebied van buitenlandse inlichtingen om de
dreigingen te evalueren en aanvallen te voorkomen.
Laten wij bij die kernopdrachten blijven, waarbij wij dit keer echter het
« nabije virtuele front» in beschouwing nemen: het leger moet op zijn
minst deelnemen aan de bescherming van onze kritieke informaticainfrastructuren
en zelfs de leiding nemen op dat vlak, hetgeen een
revolutie betekent. Waarom het leger en geen ad-hocbestuur? Allereerst
omdat het leger al geconfronteerd wordt met de noodzaak om zijn eigen
kritieke informatica-infrastructuren te beschermen, maar ook om proactief
te investeren in elektronische informatiegaring, wat een gevolg is van de
bovenvermelde basisopdracht. Het leger is hierbij op zijn minst een
partner en de eerste van die partners. Vervolgens omdat de grootste
buitenlandse capaciteiten op het stuk van cyberspionage en
cyberaanvallen vandaag van militaire aard zijn, zoveel staat vast, en
omdat alleen het leger de motivatie en capaciteit heeft om een grondige
kennis van die arsenalen te ontwikkelen. De Belgische cybercrisissen van
2013 en 2014 hebben dat aangetoond. Laten wij trouwens aanstippen dat
een eventuele tegenaanval uit technische en diplomatieke noodzaak van
collectieve en – opnieuw – van militaire aard zou moeten zijn. Concreet zal
ten aanzien van een waaier van informaticadreigingen, waarvan de daders
a priori niet geïdentificeerd zijn (staat, privébedrijf, georganiseerde
misdaad, criminaliteit), alleen het leger van nature de capaciteit bezitten
om het volledige spectrum te bestrijken, en niet enkele fragmenten. Ik zal
eindigen door te beklemtonen dat het militaire instituut voor de
handelsmaatschappijen, die beschermd moeten worden, een neutraal
imago heeft, wat interessant is voor beide partijen.
Kabinet Defensie en Ambtenarenzaken - vandeput.fgov.be