De toekomst van Defensie: Horizon 2030

DEEL 2: Zo ja, wat zouden zijn kernopdrachten dan
moeten zijn?
Deel 2
Noodzakelijke capaciteiten om de
keropdrachten ui te voeren
Land
de toekomst de vraag naar de inzet van grondtroepen in
crisisgebieden eerder zal toenemen dan afnemen.
Doch, tenzij een mentaliteitsverandering, of een existentiële dreiging,
zal het antwoord van België en de meeste andere bondgenoten hierop
erin bestaan om eigen grondtroepen zo weinig mogelijk in te zetten,
teneinde het risico op slachtoffers maximaal in te perken. Ter
compensatie zal gewerkt worden vanuit de lucht of op zee en via de
ondersteuning van lokale partners (proxy‘s) of andere landen die wel
bereid zijn om troepen in te zetten. Deze laatste benadering toonde wel
op duidelijke wijze zijn limieten in Lybië en Syrië.
Naar 2030 toe kan men er van uitgaan dat de technologische evoluties
en de opkomst van gesofisticeerde autonome systemen, ingebed in
krachtige communicatienetwerken, tot gevolg zal hebben dat de
noodzaak tot inzet van militairen in de crisiszone nog verder zal
verminderen en tegelijkertijd de bescherming van het eigen
grondgebied nog zal verbeteren.
Een andere tendens die in de toekomst sterker zal worden, is de
privatisering van grote delen van wat traditioneel de soevereine taken
waren van de staten. Dit kan gaan van logistieke steun, toezicht,
vorming, training, bewaking tot reële gevechtsopdrachten. Dit kan door
de staat of door privébedrijven, met toelating van de staten zelfs
gefinancierd worden. Deze evolutie is het sterkst merkbaar in de VS,
maar deze tendensen zijn ook al bij ons zichtbaar. Deze geleidelijke
verschuiving wordt enerzijds versterkt door de slechte budgettaire
toestand van vele staten, die maar al te graag de financiering van het
defensie-apparaat willen terugschroeven en anderzijds de vraag van
multinationale ondernemingen om hun investeringen in conflictgebieden
of hun communicatielijnen effectief en permanent te beveiligen. De
kosten hiervan kunnen zij zonder veel problemen verhalen op hun
klanten. De hamvraag is uiteraard hoe de overheden, vooral van kleine
staten, in zo een scenario hun belangen nog kunnen verdedigen.
De combinatie van deze evoluties, het risicomijdend gedrag, de
geleidelijke vermindering van projectie van troepen in de wereld, de
verhoging van het gebruik van hoogtechnologische systemen en de
groeiende rol van privé-actoren op het vlak van veiligheid en defensie,
zal op termijn leiden tot het verschijnen van geografische zones
waarbinnen een verhoogde veiligheid heerst, afgeschermd van de
buitenwereld door een geheel van beschermende, ontradende en
offensieve, maar vooral hoogtechnologische wapensystemen.
Voorbeeld hiervan zou de EU-zone of de Noord-Amerikaanse zone
kunnen zijn. Met dezelfde systemen, zouden crisis-zones kunnen
geïsoleerd worden zodanig dat de fall-out ervan beperkt is en de
ontplooiing van strijdkrachten ter plaatse geminimaliseerd en eventueel
uitbesteed kan worden.
4. Noodzakelijke capaciteiten om de kernopdrachten uit te voeren
a. Land:
1) Capaciteit om door vuur en beweging zowel offensieve als
defensieve gevechtstaken uit te voeren met mobiele en
voldoend beschermde (gepantserde) voertuigen die over de
Kabinet Defensie en Ambtenarenzaken - vandeput.fgov.be