Richtlijn Guillain-Barré syndroom

Medicamenteuze behandelingstaat om te rennen, wat overeen komt met graad 2 of 3 (The French CooperativeGroup on Plasma Exchange in Guillain-Barré Syndrome, 1997).Er zijn Cochrane Reviews gepubliceerd over de behandeling van patiënten metGBS met PF, corticosteroïden en met IVIg (Hughes, 2006; Raphael, 2002;Hughes, 2006). Het onderstaande overzicht is op deze drie Cochrane Reviewsgebaseerd alsmede op een systematische review die hierover werd gepubliceerdin 2007 (Hughes, 2007). Sindsdien zijn er geen nieuwe RCT‟s verschenen over debehandeling van GBS.4.1 Behandeling van het Guillain-Barré syndroomCorticosteroïden en ACTHSamenvatting van de literatuurDe Cochrane Review uit 2006 naar het effect van corticosteroïden op het beloopvan GBS bij volwassenen en kinderen vermeldt acht trials met totaal 653patiënten (Hughes, 2006). In deze review werd het effect van corticosteroïden ofACTH ongeacht de toedieningsvorm vergeleken met geen behandeling, placeboof ondersteunende behandeling. Er werd geen significant verschil gevonden voorde primaire uitkomstmaat (gemiddelde verbetering op „disability‟-schaal na vierweken) of secundaire uitkomstmaten (waaronder herstelduur, tijd tot stakenbeademing en verbetering op „disability‟-schaal na zes en twaalf maanden).Aangezien er in de analyses van het primaire eindpunt een grote mate vanvariatie werd gevonden tussen de verschillende studies, werd de analyse gesplitstnaar toedieningsvorm.De analyse van vier (kleine) trials (totaal 120 patiënten) met orale corticosteroïdenliet na vier weken een significant geringer herstel zien voor de groep diebehandeld werd met corticosteroïden ten opzichte van de groep zonderbehandeling.Uit twee grote trials met intraveneus methylprednisolon (500 mg/dag gedurendevijf dagen) kwam een niet-significante trend naar een sneller herstel in debehandelgroep ten opzichte van de placebogroep, maar er werd geen verschilgevonden in langetermijnuitkomsten. Er werden geen schadelijke gevolgen vanmethylprednisolon iv geconstateerd, met uitzondering van een verhoogde kans opdiabetes (relatieve risico (RR) 2,21; 95% betrouwbaarheidsinterval (BI)1,19-4,12).Eén van de genoemde trials bij mannen en vrouwen, in de leeftijd van 11 tot 81jaar, evalueerde het effect van intraveneus methylprednisolon als aanvulling opIVIg (Van Koningsveld, 2004). Er werden 233 patiënten gerandomiseerd,analyses konden worden gedaan voor 225 patiënten. Patiënten in deze trialhadden spierzwakte die niet langer dan twee weken bestond en waren niet instaat tien meter te lopen zonder steun („GBS disability‟ graad 3 of meer).68