Een meervoudige casusstudie - Divingduck.nl

Taal- en communicatieontwikkeling van dove kinderenvoorbeelden hoe taal gebruikt kan worden. Ook krijgen dove kinderen niet altijd dezelfdeformele instructies van ouders als gevolg van het feit dat of de ouder onvoldoende vaardigheidheeft in gebarentaal of omdat het taalbegrip van het kind zelf onvoldoende is (Tye-Murray,1998). Het gebrek aan pragmatische vaardigheden kan een groot probleem vormen, evenzeerals taalontwikkelingsachterstand en slechte spraakverstaanbaarheid.Een onderdeel van effectief communiceren is het oplossen van miscommunicatie(Ciocci & Baran, 1998). Miscommunicatie ontstaat als de persoon die de boodschap over wilbrengen daar moeite mee heeft, of als de ontvanger van de boodschap moeite heeft om dezete begrijpen (Furrow & Lewis, 1987). Als miscommunicatie niet wordt opgelost, resulteert hetover het algemeen in het falen van het gesprek. De ontvanger van een boodschap kanaangeven dat hij een boodschap niet heeft begrepen en de zender kan de boodschap herzienom voor opheldering te zorgen door middel van het hanteren van communicatiestrategieën diegericht zijn op herstel. Vanaf dat punt kan vervolgens de conversatie voortgezet worden(Brinton & Fuijiki, 1989; Gallagher, 1981). Een veel voorkomende strategie is een neutraalverzoek tot enige opheldering. Voorbeelden hiervan zijn “Huh?”, “Wat?”, “Dat begrijp ik niet.”of “Pardon?”. Deze vormen geven aan dat de ontvanger de originele boodschap niet begrijpt,maar ze gaan niet in op het specifieke element uit de boodschap dat de onduidelijkheidveroorzaakt. Veel onderzoek dat de mogelijkheden van kinderen beschrijft om zich aan tepassen aan feedback van gesprekspartners, heeft zich gericht op responsen op neutraleverzoeken tot opheldering met de vraag “Wat?” (Ciocci, 1998). Daaruit is naar voren gekomendat op momenten dat kinderen miscommunicatie ervaren, zij technieken leren om demiscommunicatie weer op te lossen. Naarmate de pragmatische vaardigheden van kinderenzich verder ontwikkelen, worden zij zich meer bewust van wat de communicatiepartners nodighebben in gesprekken om elkaar te begrijpen. Uit onderzoek (Gallagher, 1977) is gebleken datkinderen van jongs af aan met een interruptie reageren op een neutrale vraag om verheldering.De manier waarop ze dat doen hangt af van hun leeftijd en het linguïstische en cognitieveniveau van het kind. Uit een studie van Brinton et al. (1986) blijkt dat alle kinderen in de leeftijdvan 2;7 jaar tot 9;10 jaar op een vraag om verheldering reageren met herhaling. De kinderen inde leeftijd van zeven tot negen jaar gebruikten ook strategieën als herzieningen entoevoegingen.De hoeveelheid onderzoek naar de communicatiestrategieën van dove kinderen endan met name de mogelijkheid van deze kinderen om situaties van miscommunicatie op telossen, is gering. Ciocci en Baran (1998) hebben de diverse onderzoeken samengevat. In hetalgemeen kan worden gezegd dat dove kinderen laten zien dat ze zich bewust zijn van debehoefte aan duidelijkheid van de interactiepartner door hun boodschap te verduidelijken en opdie manier miscommunicatie op te lossen. In hun eigen studie hebben Ciocci en Baran (1998)geprobeerd een gedetailleerde beschrijving te geven van de communicatie-herstelstrategieënvan dove kinderen die Totale Communicatie gebruiken bij zowel gestructureerde als informelecommunicatietaken. Uit de resultaten bleek dat dove kinderen in de leeftijd van vier tot zevenen-een-halfjaar significant andere strategieën gebruikten in antwoord op ophelderingsvragendan horende kinderen. Dove kinderen maakten significant meer gebruik van de categorie45