Het hemd van het lijf

Dat er een wettelijke basis is voor de gemeenten om in het sociaal
domein gegevens te verzamelen, betekent nog niet dat dit ongebreideld
kan gebeuren. Integendeel, artikel 9, lid 1 Wbp bepaalt: ‘Persoonsgegevens
worden niet verder verwerkt op een wijze die onverenigbaar
is met de doeleinden waarvoor ze zijn verkregen’ en artikel 11, lid Wbp
stelt: ‘Persoonsgegevens worden slechts verwerkt voor zover zij, gelet
op de doeleinden waarvoor zij worden verzameld of vervolgens worden
verwerkt, toereikend, terzake dienend en niet bovenmatig zijn’.
Op de website van de Autoriteit Persoonsgegevens staat als antwoord
op de fictieve vraag ‘Wat moet ik allemaal vertellen tijdens een
zogenaamd keukentafelgesprek?’ het volgende antwoord dat aan
duidelijkheid niets te wensen overlaat:
U hoeft in een keukentafelgesprek alleen de gegevens te verstrekken die
noodzakelijk zijn om uw hulpvraag te beoordelen. U bepaalt zelf wat
uw hulpvraag is. Uitsluitend met uw instemming kan uw hulpvraag
ook worden uitgebreid naar andere leefgebieden. De gemeente moet
onderbouwen welke gegevens om welke reden noodzakelijk zijn. De
gemeente mag uw aanvraag niet afwijzen als u niet meer gegevens
wilt verstrekken dan noodzakelijk is voor uw hulpvraag.
Voor het verzamelen van zogenaamde bijzondere persoonsgegevens,
waaronder gegevens over iemands gezondheid gelden nog striktere
wettelijke voorwaarden. Daarop zal in hoofdstuk 3 en hoofdstuk 4
nader worden ingegaan.
Het principe van ‘evenredigheid’ dat onderdeel is van de
‘Behoorlijkheidswijzer van de gemeentelijke ombudsman’, sluit aan
bij de genoemde uitgangspunten van de Wbp. Dit principe stelt dat
de overheid om haar doel te bereiken een middel kiest dat niet
onnodig ingrijpt in het leven van de burger en dat in evenredige
verhouding staat tot dat doel.
20
De Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) heeft de bovengenoemde
wettelijke vereisten vertaald in onder meer een ‘Handreiking privacy
in het sociaal domein voor de professional’ (oktober 2015). De daarin