OOST-INDIË

112
te vinden, ook het bestuur der koloniën, dat men bij de wet ge-
regeld wilde hebben, een belangrijke wijziging zou ondergaan. Zoo
liet het zich aanzien ; doch het liberale beginsel vond een zoo krach-
tige bestrijding, dat een transaktie tusschen beide partijen er het
gevolg, van was en art. 59 en 60 der Grondwet, op de koloniën
betrekking hebbende, gaven gelegenheid tot verschillende uitleggin-
gen , zoodat men naar gelang van omstandigheden ze kon toepassen.
Zij luidden, na aanneming der Grondwet, als volgt :
»Art. 59. De Koning heeft het opperbestuur der koloniën en
bezittingen van het Rijk in andere werelddeelen.
De reglementen op het beleid der regeering aldaar, worden door
de wet vastgesteld.
Het muntstelsel wordt door de wet geregeld.
Andere onderwerpen, deze koloniën en bezittingen betreffende,
worden door de wet geregeld, zoodra de behoefte daaraan blijkt
te bestaan.
Art. 60. De Koning doet jaarlijks aan de Staten-Generaal een
omstandig verslag geven van het beheer dier koloniën en bezittin-
gen, en van den staat, waarin zij zich bevinden.
De wet regelt de wijze van beheer en verantwoording der kolo-
niale geldmiddelen."
Bovendien werd in Add. art. 5 bepaald :
»De wetten op het beleid der regeering in de koloniën en bezittingen
van het Rijk in andere werelddeelen, worden binnen drie jaren na
de afkondiging dezer veranderingen in de Grondwet voorgedragen."
De minister van koloniën en de gouverneur-generaal werden dus
slechts weinig in hun bestuur van de Nederlandsch-Indische gewes-
ten gebonden; toch ware het heilzaam te achten geweest, wanneer
dat bestuur bij de wet geregeld was geworden, waaraan de behoefte
zich juist in dezen tijd door de gedurige afwisseling van ministers
zeer deed gevoelen. Want toen de minister van koloniën G. L.
Baud, die van 1840—1848 met bijna onbeperkte macht over Indië