OOST-INDIË

269
jermasin aan en nam den l ston Mei het civiel bestuur over, op last
der regeering den resident voorloopig schorsende. Tevens had de
»Ardjoeno" een inlandsche kompagnie aangebracht. Kolonel Andresen
achtte het al dadelijk raadzaam om Martapoera, tusschen Pengaron
en Kalangan gelegen, te bezetten, waartoe kapitein Uhlman last
kreeg, die den rijksbestierder zeggen moest, dat hij slechts in last
had om de bevolking tegen oproerlingen te beschermen.
De rijksbestierder wilde kapitein Uhlman wel ontvangen, maar
zonder troepen. Dit was reeds verdacht; doch weldra kwamen lijken
van Europeanen voorbijdrijven, de vijandelijkheden werden allerwege
geopend en men ontving bericht, dat in Kalangan alle Europeanen
vermoord waren en dat Pengaron en Marabahan door de oproerige
bevolking bedreigd werden. Driehonderd muiters beproefden
een aanval op Pengaron, waar luitenant Beeckman bevel voerde.
Het bleek al dadelijk, dat diens positie zeer netelig was, daar
er van Bandjer geen vivres kwamen en een aantal matrozen en
koelies deserteerden. Daarbij was Pengaron - bestaande uit de woningen
der geëmployeerden aan de mijnen aldaar - door een heuvelrij
begrensd, welke den vijand, die onder de bevelen van pangerang
Antassari het plaatsje ingesloten had, veroorloofden om het te domineeren.
De kommandant had dien post zoo goed mogelijk versterkt, door
een paar bastions op te werpen en hem door een palissadeering te
omringen. Den 28»'- April had men gelukkig in tijds vernomen, dat
in het naburige bosch zich een aantal gewapenden verborgen hadden,
die blijkbaar een aanval beoogden; ieder was dus opzijn post
om hen te ontvangen. Weldra naderden de muiters, schreeuwende
en tandakkende; de voorvechters, van talismans voorzien, voorop.
Een veldstuk met schroot geladen wordt op hen gelost en er
vallen eenigen, wier talisman niet geheel aan de eischen bleek te
beantwoorden! De anderen lieten zich niet afschrikken en begonnen
de palissaden op te ruimen ; maar het goed gericht geweervuur der