OOST-INDIË

168
uit weggevoerd waren, in asch gelegd, met uitzondering van enkele
gebouwen, die voor het hoofdkwartier en de ambulance geschikt
werden bevonden. Het verbranden van die kampongs was noo-
dig voor de veiligheid der troepen; later echter heeft men,
zooals wij zien zullen, onnoodig geheele kampongs in vlammen doen
opgaan en daardoor hevige verbittering doen ontstaan niet alleen,
maar tevens de bevolking het terugkeeren naar hare haardsteden
onmogelijk gemaakt.
Dat de eerste nacht op vijandelijk grondgebied niet rustig zou
worden doorgebracht, bleek reeds om 6 uur des avonds, toen onze
troepen door een hevig geschreeuw van den vijand gealarmeerd
werden, 'tgeen echter geen verdere gevolgen had ; nog eenige malen
gedurende den nacht werden zij verontrust, zonder dat een ernstige
aanval ondernomen werd.
Terwijl den volgenden dag de kavalerie en tevens het verder ma-
terieel werd ontscheept, werd het hoofdkwartier, dat al dadelijk in
de kampong gevestigd was, versterkt, ten einde stormvrijheid
te bekomen en desgevorderd zich met kracht tegen een aanval te
kunnen verdedigen.
Den 10 den Februari werd het rijk van Boni door den opperbevel-
hebber in staat van blokkade verklaard. De dag verliep onder veel-
zijdige werkzaamheden, en zoo brak de tweede nacht aan.
Onze troepen werden ditmaal weder driemaal gealarmeerd, zonder
dat een aanval door den vijand beproefd werd ; de volgende nachten
echter herhaalde zich dit niet. Den 14 den bracht men het bivouak
verder in orde; inzonderheid werden de noodige hygiënische voor-
zorgen genomen.
Den 15 de " Februari stelde de tweede kommandant, kolonel Waleson,
zich aan het hoofd van de kavalerie, om ten noord-westen van het
bivouak een verkenning te doen ; men ondervond geen vijandelijkheden,
ofschoon het met hooge ma'isstruiken begroeid terrein den vijand
alle gelegenheid aanbood, om zich in hinderlaag te leggen.
' 11*