OOST-INDIË

230
land en volk edelmoedig wilde zijn en hen in de gelegenheid stellen
zou, om de zaak in der minne te termineeren, een verdrag van
vrede en vriendschap met de Nederlansch-Indischc regeering te
sluiten en de quaestie met Datoe Mario, die nog altijd hangende
was gebleven, uit de wereld te maken.
»Intusschen zal," zoo eindigde de minzaam gestelde brief, »zoolang
door u aan deze oproeping niet voldaan is, de handel over zee voor
het volk van Sopeng verboden en de Tjenrana gesloten blijven, en
zult gij het even als de voortvluchtige vorstin van Boni u zelven te
danken hebben, wanneer later Sopeng door mijne strijdmacht ge-
nomen en gij als een overwonnen vorst van uw troon vervallen
verklaard en uit uw land verdreven wordt.
»Want het is mijn vast voornemen, niet met mijne troepen
terug te gaan, voordat de zaken van Boni geregeld zijn, Sopeng
en Wadjo een tractaat met het gouvernement hebben aangegaan,
en de zaak van Mario vereffend is."
Ten overvloede werd de assistent-resident Bakkers nogmaals naar
Wadjo gezonden om het sluiten van een verdrag te bespoedigen;
want zonder eenige aansporing onzerzijds zou het zeer lang kunnen
duren, getuige het verkiezingswerk in Boni. Dadelijk na de, op de krijgs-
macht van dat Rijk behaalde, beslissende overwinning had generaal
van Swieten de Aroe-Pitoe's opgeroepen, zooals wij weten ; maar
behalve Aroe Tanette-ri-awang had nog geen enkele aan de oproe-
ping gehoor gegeven.
Opdat de expeditie niet te lang duren zou, vond van Swieten het
raadzaam — tevens met het oog op den naderenden wintermoes-
son — om de kiesheeren eens wakker te maken en zond hun een
brief van den volgenden inhoud :
»De luitenant-generaal, bevelhebber der Nederlandsche strijd-
macht in het rijk van Boni, aan allen', die dezen zullen zien of
hooren lezen, doet weten: